បទយកការណ៍៖ បើអៀង សារី ជាវីរបុរស តើនរណាទៅជា«ឃាតករ»?
- ដោយ: ដារា រិទ្ធ
- កែប្រែចុងក្រោយ: March 24, 2013
- ប្រធានបទ:
- អត្ថបទ: មានបញ្ហា?
- មតិ-យោបល់
-
នៅក្រោយបន្ទាប់ពីពិធីបូជាសព លោកអៀង សារី ទាំងមិត្តរួមលេណដ្ឋានខ្មែរក្រហម ទាំងប្រជាជន នៅក្នុងតំបន់ ទាំងជនរងគ្រោះផង ពួកគេម្នាក់ៗ បានសម្ដែងមតិយោបល់ និងការសោកស្ដាយរៀងៗខ្លួន ទាក់ទងនឹងរូបភាព និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់អតីតបងធំទីបីរូបនេះ។
លោកអៀង សារី (រូបទីពីររាប់ពីឆ្វេង)។ រូបភាពឯកសារ។
អតីតប្រមុខការទូត នៃកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ លោកអៀង សារី ក្នុងអាយុ៨៧ឆ្នាំ បានលាចាកលោកនេះទៅ ដោយសារជម្ងឺបេះដូង បន្ទាប់ពីបានចូលទៅសម្រាកព្យាបាល នៅក្នុងមន្ទីពេទ្យមិត្តភាពកម្ពុជា-រ៉ូស្សី ប្រមាណជា១០ថ្ងៃ។ មរណភាពនេះ បានមកដល់ ខណៈលោកកំពុងប្រឈមមុខ នឹងការកាត់ទោស ដោយសាលាក្ដីវិសមញ្ញមួយ ដែលបានបង្កើតឡើងតាំងពីឆ្នាំ២០០៦ ដោយកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងរដ្ឋាភិបាលក្រុងភ្នំពេញ និងអង្គការសហប្រជាជាតិ។ តុលាការនេះបានចោទប្រកាន់លោក និងមេដឹកនាំ«រួមលេណដ្ឋាន»ឯទៀតៗ ពីបទប្រល័យពូជសាសន៍ ឧក្រិដ្ឋកម្មសង្គ្រាម និងឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងមនុស្សជាតិ។
តាំងពីព្រលឹមអុល ថ្ងៃព្រហស្បត្តិទី២១ខែមិនាកន្លងមក ពិធីបូជាសពលោក បានចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងការសូត្រមន្ដ របស់ព្រះសង្ឃ និងបញ្ចប់ដោយការអោយភ្លើង នៅរសៀលថ្ងៃដដែល។ បណ្ដាជនរាប់រយនាក់ ដែលសុទ្ធសឹងជាអតីតយុទ្ធមិត្តខ្មែរក្រហម និងក្រុមគ្រួសារញាតិសន្ដានផងនោះ បានមកចូលរួមក្នុងពិធីនេះ ដែលប្រារព្ធធ្វើ នៅក្នុងឃុំម៉ាឡៃ ផ្នែកពាយព្យនៃប្រទេសកម្ពុជា។ ទីកន្លែង ដែលជាផ្ទះសម្បែង និង«បន្ទាយតស៊ូ»ចុងក្រោយ របស់មេដឹកនាំចលនាមួយ ធ្លាប់ត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាចលនា«ឧទ្ទាមទ័ពព្រៃ»ក្រៅច្បាប់ ដោយរដ្ឋាភិបាលក្រុងភ្នំពេញ។
អតីតយុទ្ធជនម្នាក់ ឈ្មោះលោក ឡុង រុន ដែលមានអាយុ៧៨ឆ្នាំហើយនោះ បានថ្លែងថាលោកអៀង សារី«ជាវីរបុរសម្នាក់ សម្រាប់ប្រជាជននៅម៉ាឡៃ»។ លោកថែមទាំងចាត់ទុក អតីតមេដឹកនាំរបស់ខ្លួន ថាជាអ្នក«ស្នេហាជាតិ»ដ៏អស្ចារ្យមួយរូប ដែលបានការពារប្រទេសយ៉ាងខ្លាំងក្លា ទប់ប្រឆាំងនឹង«ការឈ្លានពាន» របស់វៀតណាម។ «យើងសោកស្ដាយណាស់ ដោយបាត់រូបគាត់»។
បន្ទាប់ពីកងទ័ពវៀតណាម បានវាយចូលទន្ទ្រានឈ្លានពាន ប្រទេសកម្ពុជានៅឆ្នាំ១៩៧៩ ហើយបានទម្លាក់ខ្មែរក្រហម ចេញពីអំណាចនោះមក លោកអៀង សារី បានភៀសខ្លួន មកនៅតាមបណ្ដោយជាយដែនខ្មែរ-ថៃ ហើយបន្តដឹកនាំចលនារបស់ខ្លួននេះតទៅទៀត។ រហូតមកដល់ឆ្នាំ១៩៩៦ ទើបរចនាសម្ព័ន្ធនៃចលនាតស៊ូរបស់លោក ត្រូវបានរំលាយខ្លួនទាំងស្រុង ហើយបានចុះចូលជាមួយនឹងរដ្ឋាភិបាល។
អតីតយុទ្ធមិត្តខ្មែរក្រហមម្នាក់ទៀត ឈ្មោះញឹម ព្រឿន អាយុ៥៨ឆ្នាំ បានអះអាងថា «បើទោះជា មនុស្សនៅតំបន់ផ្សេង បានចោទគាត់ ពីបទប្រល័យពូជសាសន៍ក៏ដោយចុះ តែនៅទីនេះ គាត់បានសាងរឿងល្អៗជាច្រើន សម្រាប់អ្នកក្រ»។ លោកបានសម្ដែងទុក្ខ យ៉ាងក្រៀមក្រំរបស់លោក ដោយសារតែលោក បានចាត់ទុកលោក អៀង សារី ដូចជា«ឪពុក»របស់លោកដែរ។
ប្រជាជន«មូលដ្ឋាន» ឬអ្នករស់នៅក្នុងតំបន់ បានគិតសឹងតែគ្រប់គ្នាថា លោកអៀង សារី ជាកុលបុត្រខ្មែរដ៏អង់អាចមួយរូប។ ប៉ុន្តែប្រជាជានកម្ពុជាទូទៅ ឬអ្នកថ្មី ឬអ្នក១៧មេសា និងរាល់បណ្ដាជនរងគ្រោះ ទាំងឡាយផ្សេងទៀត ពុំបានគិតដូច្នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ មរណភាពរបស់លោក បាននាំយកទៅជាមួយ នូវ«ការពន្យល់»បង្ហាញពីការពិត និងការ«វិន្និច្ឆ័យទោស»ទាំងឡាយ ដែលនឹងអនុញ្ញាតអោយ ទំព័រ«ខ្មៅ» នៃប្រវត្តិសាស្ត្រប្រទេសកម្ពុជា អាចផ្លាស់ប្ដូទៅរកទំព័រថ្មីមួយទៀតបាន។
អតីតអ្នកទោសចុងក្រោយ អាយុ៧២ឆ្នាំ ដែលបានរួចរស់មានជីវិត ពីមន្ទីឃុំឃាំងស២១ ទួលស្លែង លោកប៊ូ មេង អាយុ៧២ឆ្នាំ បានសម្ដែងការសោកស្ដាយ យ៉ាងដូច្នេះថា «អៀង សារីស្លាប់ សំនុំរឿងរបស់គាត់ក៏បិទដែរ (...) អញ្ចឹងយុត្តិធម៌ សម្រាប់ជនរងគ្រោះ មានកាន់តែតិចទៅៗ»។ លោកបានឆ្លើយតបទៀតថា «អៀង សារី ជាឃាតករ។ និយាយថាគាត់ជាវីរបុរស ជារឿងមួយខុសទាំងស្រុង។»
មេដឹកនាំខ្មែរក្រហម ដែលនៅរស់ តែមានជរាភាពខ្លាំងណាស់ដែរទៅហើយ និងត្រូវប្រឈមនឹងការកាត់ក្ដីនោះ មាន អតីតប្រមុខរដ្ឋលោកខៀវ សំផង អាយុ៨១ឆ្នាំ និងបងធំទី២ អតីតមេមនោគមវិជ្ជា លោកនួន ជា អាយុ៨៦ឆ្នាំ។ រីឯភរិយាមេម៉ាយរបស់លោកអៀង សារី លោកស្រីអៀង ធីរិទ្ធិ ដែលធ្លាប់ជារដ្ឋមន្ត្រីសង្គមកិច្ច និងជាស្ត្រីទីមួយ នៃកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យផងដែរនោះ ត្រូវបានតុលាការចាត់ទុកថា មិនគ្រប់លក្ខណៈតាមផ្លូវច្បាប់ សម្រាប់ប្រឈមនឹងការកាត់ទោស ដោយសារតែលោកស្រី បាន«បាត់បង់សតិ»ទៅហើយ។
អ្នកចូលនិវត្តន៍មួយរូប រស់ក្នុងទីរួមខេត្តបន្ទាយមានជ័យ លោក ជា អន អាយុ ៦៨ឆ្នាំ ដែលមានបងប្អូន និងកូន បានស្លាប់ក្នុងជំនាន់នោះអស់ចំនួនប្រាំនាក់នោះ បាននិយាយថា អ្នកដែលមានបងប្អូន ឪពុកម្តាយ ស្លាប់ក្នុងជំនាន់នោះប្រាកដជាមិនសុខចិត្តទេ ព្រោះយុត្តិធ៌ម នៅមិនទាន់ត្រូវបាន ផ្ដល់ជូនពួកគាត់នៅឡើយ។ ជាពិសេស ការស្លាប់របស់លោក អៀង សារី បានធ្វើអោយបាត់ដាន របស់«មេខ្លោងធំ» ដែលជា«អ្នកបញ្ជាពិតប្រាកដ» នៅក្នុងរបបវាលពិឃាតនេះ។ ទោះជាយ៉ាងណា លោក ជា អន បានសរសើរ អតីតបងធំទីបី ថាក្នុងរបបរបស់លោក មិនបានធ្វើប្រទេសខ្មែរ«បាត់បង់»ទឺកដី សូម្បីមួយចំអាម។
ដូច្នេះ លោកអៀង សារី ជា«វីរបុរស» ឬជា«ឃាតករ» គេត្រូវសង្ឃឹមជឿជាក់ទាំងស្រុង ទៅលើសាលាក្ដី ដែលទទួលបន្ទុកវិន្និច្ឆ័យទោស លើក្រុមមេដឹកនាំខ្មែរក្រហម ក្នុងការចេញ«សាលក្រម»សម្រេច។ ប៉ុន្តែបញ្ហាដែលថា តើសាលាក្ដីនឹងធ្វើអោយមានការ«ជឿជាក់»បាន ឬយ៉ាងណានោះ វាជារឿងដាច់ដោយឡែកមួយទៀត៕
-------------------------------------------------
ដោយ ៖ ដារា រិទ្ធ - ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី២៣ ខែមិនា ឆ្នាំ២០១៣
រក្សាសិទ្ធគ្រប់យ៉ាងដោយ៖ មនោរម្យព័ងអាំងហ្វូ