វីយ៉ូឡុង​នៃ​នាវា​ទីតានីក៖ ប្រវត្តិ​អស្ចារ្យ មាន​អាយុ​១០១​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក

វីយ៉ូឡុងធ្វើពីឈើពណ៌ផ្កាឈូក កម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកដឹកនាំភ្លេង នៅលើនាវា«ទីតានីក» ត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុង​ឃ្លាំងផ្ទុក​ឥវ៉ាន់ចាស់ៗមួយ នៅអង់គ្លេស ហើយដឹងពីអត្តសញ្ញាណរបស់វា ១០១ឆ្នាំក្រោយពីការលិច នាវាយក្សសម្រាប់​ធ្វើដំណើរ​កំសាន្ដនេះ។ ជាការថ្លែងអោយដឹង របស់គ្រឹស្ថានដេញថ្លៃមួយ ក្នុងប្រទេសនេះ ឈ្មោះ ហង់រី ហាតឡី អេន សាន់ (Henry Aldridge & Son) ដោយបានបញ្ជាក់ថា គេបានចំណាយពេល ៧ឆ្នាំ ដើម្បីស្វែងយល់ពីអត្តសញ្ញាណ នៃសម្ភារះភ្លេងនេះ ខណៈឧបករណ៍ភ្លេង​​ បានរួចរស់យ៉ាងអស្ចារ្យ ពីហេតុការណ៍ដ៏រន្ធត់ប្រចាំសតវត្សន៍។
Loading...
  • ដោយ: ឈូករ័ត្ន
  • កែប្រែចុងក្រោយ: March 24, 2013
  • ប្រធានបទ:
  • អត្ថបទ: មានបញ្ហា?
  • មតិ-យោបល់

១០១ឆ្នាំក្រោយពីការលិច មហានាវាកំសាន្ដធំជាងគេក្នុងពិភពលោក វីយ៉ូឡុងធ្វើពីឈើពណ៌ផ្កាឈូកមួយ កម្មសិទ្ធិរបស់​អ្នកដឹកនាំភ្លេង នៅលើនាវានេះ ត្រូវបានគេដឹងពីអត្តសញ្ញាណរបស់វា នៅថ្ងៃនេះ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹង ឧបករណ៍ភ្លេង​មួយនេះ ក៏បាននាំមកជាមួយ អោយយើងដឹង នូវ«ប្រវត្តដ៏អស្ចារ្យ» គួរអោយចង់តាមដាននោះផង។


វីយ៉ូឡុងនៃនាវាទីតានីក។

វីយ៉ូឡុងធ្វើពីឈើពណ៌ផ្កាឈូក កម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកដឹកនាំភ្លេង នៅលើនាវា«ទីតានីក» ត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុង​ឃ្លាំងផ្ទុក​ឥវ៉ាន់ចាស់ៗមួយ នៅអង់គ្លេស ហើយដឹងពីអត្តសញ្ញាណរបស់វា ១០១ឆ្នាំក្រោយពីការលិច នាវាយក្សសម្រាប់​ធ្វើដំណើរ​កំសាន្ដនេះ។ ជាការថ្លែងអោយដឹង របស់គ្រឹស្ថានដេញថ្លៃមួយ ក្នុងប្រទេសនេះ ឈ្មោះ ហង់រី ហាតឡី អេន សាន់ (Henry Aldridge & Son) ដោយបានបញ្ជាក់ថា គេបានចំណាយពេល ៧ឆ្នាំ ដើម្បីស្វែងយល់ពីអត្តសញ្ញាណ នៃសម្ភារះភ្លេងនេះ ខណៈឧបករណ៍ភ្លេង​​ បានរួចរស់យ៉ាងអស្ចារ្យ ពីហេតុការណ៍ដ៏រន្ធត់ប្រចាំសតវត្សន៍។

វីយ៉ូឡុង ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ វ័លឡេស៍ ហាតឡី (Wallace Hartley) អ្នកដឹកនាំវង់ភ្លេងតូចមួយ នៃនាវា ទីតានីក ហើយក៏ជា​អ្នកដែលបានលេង កំដរព្រឹត្តិការណ៍ខែមេសាឆ្នាំ១៩១២ រហូតដល់នាទីចុងក្រោយ ដែលនោះជាការលិចនាវាដ៏ធំសម្បើម ទៅក្នុងមហាសមុទ្រអាត្លង់ទីក។ លោក​អេនដ្រូវ អាលដ្រីជ (Andrew Aldridge) នៃគ្រឹស្ថានដេញថ្លៃ បានតំណាលថា ដង​ខ្លួនរបស់​វ័លឡេស៍  បានលិចទៅ​ជាមួយនាវា ក្នុងអំឡុងពេល១០ថ្ងៃ ហើយវីយ៉ូឡុងនេះ ត្រូវបានគេរកឃើញ នៅក្នុងហិប​មួយធ្វើពីស្បែក ដែល​ចងភ្ជាប់នឹង​ខ្លួនរបស់គាត់។ បន្តិចក្រោយមក ម្ដាយរបស់វ័លឡេស៍ បាននិយាយប្រាប់​អ្នក​កាសែតថា «ខ្ញុំដឹងថា កូនខ្ញុំ​ស្លាប់ យកវីយ៉ូឡុងនេះទៅជាមួយ។ កូនខ្ញុំ មានចំណងស្អិតរមួតណាស់ ជាមួយនឹងឧបករណ៍ភ្លេងនេះ។»

ជាអំណោយ ក្នុងពិធីភ្ជាប់ពាក្យ

វីយ៉ូឡុងនេះ ជាអំណោយរបស់គូរដណ្ដឹងរបស់វ័លឡេស៍ មានឈ្មោះថា ម៉ារៀ រ៉ូប៊ីនសុន (Maria Robinson)។ នៅពីលើ​វីយ៉ូឡុង មានផ្លាកតូចមួយធ្វើពីប្រាក់ មានចារិកអក្សរនៅពីលើនោះថា «សម្រាប់ វ័លលី ក្នុងឱកាសនៃការភ្ជាប់​ពាក្យ​របស់​យើង។ ពីម៉ារៀ។» ហើយដោយសារតែផ្លាកនេះហើយ ទើបគេដឹងពីអត្តសញ្ញាណរបស់វា យ៉ាងច្បាស់នោះ។

លោកអេនដ្រូវ អាលដ្រីជ បានបញ្ជាក់បន្ថែមថា អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលសិក្សាពីឧបករណ៍នេះ ក៏បានសន្និដ្ឋានដូចគ្នាដែរ ពី​«ស្នឹម និងច្រែស» ដែលមាននៅលើវីយ៉ូឡុង ថាវាត្រូវគ្នានឹងការត្រាំទុកដ៏យូរមួយ នៅក្នុងទឹកសមុទ្រ។ បន្ទាប់ពីស្រង់​ឧបករណ៍ពីក្នុងទឹកមក អាជ្ញាធរកាណាដា ក្នុងសម័យនោះ បានផ្ញើរវាត្រឡប់មកអោយនាង ម៉ារៀ រ៉ូប៊ីនសុន ដែលជា​ម្ចាស់​ដើមវិញ។

មកដល់មរណភាពរបស់នាងម៉ារៀ នាឆ្នាំ១៩៣៩ វីយ៉ូឡុងត្រូវបានប្រគល់បន្តមកទៀត ទៅអោយសមាគមមនុស្សធម៌ មួយដែលជួយអ្នកទន់ខ្សោយ ហើយមានបណ្ដាញនៅពេញទ្វីបអ៊ឺរ៉ុបខាងលិច។ ប៉ុន្តែក្នុងទសវត្សន៍ឆ្នាំ៤០ សាស្ត្រាចារ្យ​ភ្លេងម្នាក់របស់សមាគមនេះ បានសរសេរក្នុងសំបុត្ររបស់ខ្លួនថា «វិយ៉ូឡុង សឹងតែមិនអាចលេងបានទេ ដោយសារតែ​វ័យដ៏ចំណាស់របស់វា»។ ហើយជាចុងក្រោយ ឧបករណ៍ភ្លេងត្រូវបានគ្រួសារមួយ ទទួលយកទៅទុក នៅក្នុងឃ្លាំងផ្ទុក​សម្ភារះចាស់ៗ ប្រចាំគ្រួសារ។

លោកអេនដ្រូវ អាលដ្រីជ​ បានពន្យល់ថា «វាជាប្រវត្តិដ៏អស្ចារ្យ របស់មនុស្សជាតិ»។ «លោក វ័លឡេស៍ ហាតឡី ជាបុរស​ម្នាក់ ក្នុងចំណោមមនុស្សដ៏សំខាន់ផ្សេងទៀត នៃប្រវត្តិរបស់នាវាទីតានីក  ជាពិសេស ជាមួយនឹងមូលហេតុមួយ ដែលថា​លោកវ័លឡេស៍ មានសេចក្ដីក្លាហានលេងភ្លេងកំដរ រហូតដល់ចុងបញ្ចប់»។ លោកអេនដ្រូវ គិតថា វីយ៉ូឡុងមានភ្ជាប់មក​ជាមួយ នូវអនុស្សាវរីយ៍ ដែលគេស្គាល់យ៉ាងច្រើន នៅមុន និងក្រោយការលិចនាវាដ៏ធំនេះ។

តម្លៃរបស់វា ត្រូវគេវាយតម្លៃថា មិនតិចជា ១០០ពាន់អ៊ឺរ៉ូឡើយ តែលោកអេនដ្រូវ អាលដ្រីជ និយាយថា នឹងមិនលក់វា ឬ​ដាក់វាទៅក្នុងការដេញថ្លៃណាមួយឡើយ។ លោកថា ស្ថាប័នរបស់លោក កំពុងជជែកចរចាជាមួយនឹងសារមន្ទីនានា ដើម្បីអនុញ្ញាតអោយឧបករណ៍នេះ បានយកទៅតាំងបង្ហាញ។ ក្នុងជំហានដំបូង វីយ៉ូឡុង នឹងត្រូវដាក់តាំងពិពណ៌ នៅដើម​ខែមេសាខាងមុខ​ ក្នុងសាលាក្រុង​ប៊ែលហ្វាស (Belfast) ទីកន្លែងដែលបានសាងសង់នាវាទីតានីក។

ក្នុងដំណើរកំសាន្ដដំបូង ដើម្បីដាក់សម្ភោធអោយប្រើប្រាស់វាផងនោះ នាវាយក្សទីតានីកបានចេញពីប្រទេសអង់គ្លេស ឆ្ពោះទៅកាន់ទីក្រុងញ៉ូយក សហរដ្ឋអាមេរិក ដោយឆ្លងកាត់តាមសមុទ្រខាងជើង ជាមួយនឹងធាតុអាកាស​ត្រជាក់ដូច​ទឹកកក នៃមហាសមុទ្រអាត្លង់ទីក។ នៅយប់ថ្ងៃទី១៤ឈានចូលមក ថ្ងៃទី១៥ខែមេសាឆ្នាំ១៩១២ បន្ទាប់ពីបានប៉ះទង្គិច​ជាមួយ ដុំផ្ទាំងទឹកកកដ៏ធំរួចមក នាវាកំសាន្ដដ៏ធំជាងគេក្នុងពិភពលោក បានលិចចុះទៅបាតសមុទ្រ ដោយបាននាំ​ទៅ​ជាមួយ នូវជីវិតមនុស្សប្រមាណជា១៥០០នាក់ ដោយមាន៨នាក់ជាតន្ត្រីករផង ពីក្នុងចំណោមអ្នកដំណើរទាំងអស់​ចំនួន​ជាង២២០០នាក់៕

--------------------------------------------------
ដោយ ឈូករ័ត្ន - ប៉ារីស​ ថ្ងៃទី២៣ ខែមិនា ឆ្នាំ២០១៣
រក្សាសិទ្ធគ្រប់យ៉ាងដោយ៖ មនោរម្យព័ងអាំងហ្វូ

Loading...

អត្ថបទទាក់ទង


មតិ-យោបល់


ប្រិយមិត្ត ជាទីមេត្រី,

លោកអ្នកកំពុងពិគ្រោះគេហទំព័រ ARCHIVE.MONOROOM.info ដែលជាសំណៅឯកសារ របស់ទស្សនាវដ្ដីមនោរម្យ.អាំងហ្វូ។ ដើម្បីការផ្សាយជាទៀងទាត់ សូមចូលទៅកាន់​គេហទំព័រ MONOROOM.info ដែលត្រូវបានរៀបចំដាក់ជូន ជាថ្មី និងមានសភាពប្រសើរជាងមុន។

លោកអ្នកអាចផ្ដល់ព័ត៌មាន ដែលកើតមាន នៅជុំវិញលោកអ្នក ដោយទាក់ទងមកទស្សនាវដ្ដី តាមរយៈ៖
» ទូរស័ព្ទ៖ + 33 (0) 98 06 98 909
» មែល៖ [email protected]
» សារលើហ្វេសប៊ុក៖ MONOROOM.info

រក្សាភាពសម្ងាត់ជូនលោកអ្នក ជាក្រមសីលធម៌-​វិជ្ជាជីវៈ​របស់យើង។ មនោរម្យ.អាំងហ្វូ នៅទីនេះ ជិតអ្នក ដោយសារអ្នក និងដើម្បីអ្នក !
Loading...