ដំបូងឡើយ ពលរដ្ឋ និងសង្ឃវៀតណាមមួយចំនួន បាននាំគ្នាទៅរស់នៅ ដោយខុសច្បាប់ លើកោះកាពិ ស្ថិតក្នុងខេត្ត​កោះកុង ហើយគ្មានអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានណា ចេញមកហាមឃាត់ ឬចាត់វិធានការដេញឡើយ។ បន្ទាប់ពីបានរស់នៅ ក្រុម​និគមជនវៀតណាមទាំងនោះ បានបង្កើតជាកន្លែងគោរពបូជា តាមបែបសាសនា ដោយបានសាងសង់ នូវរូបសំណាក «ព្រះនាងគង់ស៊ីអ៊ីម»។

ប្រភពព័ត៌មានពីតំបន់នោះ បានឲ្យដឹងថា ការសាងសង់ កន្លែងគោរពបូជានេះឡើង ជាគំនិតផ្ដួចផ្តើម របស់សមាគម​សម្មាធិជនជាតិយួន និងដោយមាន ការចូលរួមផ្សំគំនិត នៃមន្ត្រីអាជ្ញាធរខ្មែរ នៅក្នុងតំបន់នោះផង។ ហើយរូបសំណាក​«ព្រះនាងគង់ស៊ីអ៊ីម»នេះ ស្ថិតនៅចំងាយប្រមាណ ជាង២០គីឡូម៉ែត្រ ពីខេត្តកោះកុង ដែលមានកំពល់ ដល់ទៅ៨ម៉ែត្រ និងគ្របដណ្តប់ លើទំហំដី៥ហិកតា ស្ថិតនៅកណ្ដាលកោះកាពិតែម្តង។

ប៉ុន្តែមកទល់ នឹងថ្ងៃទី៨ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៤ នេះ រូបសំណាកព្រះនាងគង់ស៊ីអ៊ីម ក៏ត្រូវបាន«ដុត និងបំផ្លាញ»ចោល ដោយ​ក្រុមទាហានជើងទឹក របស់កម្ពុជា។ អគ្គមេបញ្ជាការរង នៃកងយោធពលខេមមរភូមិន្ទ លោក ទៀ វិញ និងជាមេ​បញ្ជាការ​កងទ័ពជើងទឹក សហការជាមួយមន្ទីរសាសនាខេត្ត និងកម្លាំងចម្រុះជាច្រើន បានចុះទៅដល់ឃុំកោះកាពិ ហើយ​បាន​វាយកម្ទេច និងដុតបំផ្លាញអាស្រម និងរូបសំណាក បែបសាសនាវៀតណាម និងបង្ខំមិន​ឲ្យមានពិធីសាសនា​នេះ កើត​មាន​លើកោះនេះទៀតឡើយ។

គេនៅមិនទាន់បានដឹងថា តើអាជ្ញាធរខ្មែរនឹងមានវិធានការបែបណា ទៅលើនិគមនជនវៀតណាម ដែលចូលមក​តាំង​ទីលំនៅ ដោយខុសច្បាប់ តែបានប្រើរូបភាព«តាំងធម៌» នៅលើកោះនេះនៅឡើយ។

សូមរំលឹកថា ប្រវត្តិសាស្រ្តនៃការដណ្តើមហែក ទឹកដីកម្ពុជាចែកគ្នា ពីសំណាក់ប្រទេសយួន (ឬវៀតណាម) និងសៀម (ឬថៃ) បានធ្វើការបែងចែកដាច់ពីគ្នា នៃកោះចំនួនពីរ គឺកោះត្រល់ និងកោះកាពិនេះ។ កោះមួយ ត្រូវតែជាកម្មសិទ្ធិ​គ្រប់​គ្រង​ដោយវៀតណាម (កោះត្រល់) និងមួយទៀត ជាកម្មសិទ្ធិគ្រប់គ្រងដោយប្រទេសថៃ (កោះកាពិ)។ នេះបើយោងតាម ការថ្លែងអះអាង របស់ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យមួយរូប ឈ្មោះ យ៉ែម ជាអាចារ្យរស់នៅភ្នំពេញ។

ខេត្តកោះកុងស្ថិតនៅទិសនិរតីនៃប្រទេសកម្ពុជា ស្ថិតនៅភាគខាងត្បូង និងខាងលិចជាប់ឈូងសមុទ្រថៃ ហើយមាន​កោះ​មួយចំនួនដូចជា កោះព៌រ, កោះកាពិ, កោះស្កេត, កោះមូល, កោះកុង, កោះដំបង, កោះសាមិត, កោះបួន, កោះស្មាច់, កោះ​កណ្តាល, កោះតាទាប, កោះរុង, កោះរុយកូន និងកោះរុងសន្លឹមជាដើម៕