ទឹក​ភ្នែក​ម្តាយ​ស្តាយ​កូន​ស្លាប់ ដោយ​គ្មាន​មូលហេតុ នៅ​កោះ​ពេជ្រ

កញ្ញា ហ៊ូ ចាប់ឌឿន អាយុ២៤ឆ្នាំ ជាជនរងគ្រោះបាត់បង់ជីវិតម្នាក់ ក្នុងចំណោមជនរងគ្រោះ ប្រមាណជាងបីរយនាក់ ដែលបានស្លាប់លើស្ពានពេជ្រ ក្នុងតំបន់កោះពេជ្រ នាពិធីបុណ្យអុំទូក ថ្ងៃទី២២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១០។
Loading...
  • ដោយ: អ៊ុម វ៉ារី ដោយ អ៊ុម វ៉ារី (ទាក់ទង៖ [email protected]) - ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី២២ វិច្ឆិកា ២០១៤
  • កែប្រែចុងក្រោយ: November 23, 2014
  • ប្រធានបទ: រត់ជាន់គ្នា
  • អត្ថបទ: មានបញ្ហា?
  • មតិ-យោបល់

តើម្ដាយណាមិនយំ នៅ​ពេល​ដែល​មាន​កូន​ស្រី​ប្រាំ​នាក់ បាន​មក​លេង​ពីធី​បុណ្យ​អុំ​ទូក​ឆ្នាំ២០១០​នោះ ស្រាប់​តែ​មាន​កូន​តែ​បួន​នាក់ ដែល​បាន​ត្រឡប់​មក​វិញ​នោះ? កូន​ដែល​លែង​ត្រឡប់​មក​វិញ​នោះ ឈ្មោះ ហ៊ូ ចាប់ឌឿន ដែល​មាន​អាយុ​២៤​ឆ្នាំ ត្រូវ​ជា​កូន​ស្រី​ទី​បី​របស់​អ្នកស្រី រត់ ស្រី មក​ពី​ស្រុក​លើក​ដែក ឃុំ​ក្បាល​ជ្រោយ ខេត្ត​កណ្តាល។

ក្នុងពិធីបង្សុកូលគំរប់ខួប៤​ឆ្នាំ ឲ្យ​អ្នក​ស្លាប់​ជាន់​គ្នា​នៅ​កោះ​ពេជ្រ អ្នក​ម្ដាយ​អាយុ​៥៣​ឆ្នាំ​រូប​នេះ បាន​រៀប​រាប់​ប្រាប់​ទស្សនាវដ្តី​មនោរម្យ.អាំងហ្វូ ទាំង​រលីង​រលោង​ទឹក​ភ្នែក ថា​នៅ​ពេល​ដែល​អ្នកស្រី​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ភ្លាមៗ ពី​ការ​ស្លាប់​របស់​កូន អ្នកស្រី​មិន​នឹក​ស្មាន​ថា​ជា​ការ​ស្លាប់ ព្រោះ​តែ​រត់​ជាន់​គ្នា​នោះ​ឡើយ។ អ្នកស្រី​គិត​ស្មាន​តែ កូន​ស្រី​អ្នក​ស្រី​ស្លាប់ ដោយ​សារ​ខ្យល់​គរ ឬ​គ្រោះថ្នាក់​ចរាចរណ៍។

ក្រោយការស្លាប់របស់កូនស្រី អ្នកស្រីបានប្តេជ្ញាថានឹងឈប់«ជាន់»រាជធានីភ្នំពេញទៀតហើយ ហើយបាន​ធ្វើ​បុណ្យឧទ្ទិសទៅឲ្យកូន តែនៅឯស្រុកប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ពីធីបង្សុកូលឆ្នាំនេះ អ្នកស្រីបានប្ដូរការសម្រេច​ចិត្តរបស់អ្នកស្រីវិញ ដោយសារនឹកកូនខ្លាំងផង និងចង់ធ្វើបុណ្យ នៅកន្លែងដែលកូនបានស្លាប់ផង ព្រោះ​ធ្វើ​នៅឯស្រុកខ្លាចមិនបានទៅដល់កូន។ អ្នកស្រីបានថ្លែងថា នៅពេលដែលអ្នកស្រីបានចូលខ្លួន មកដល់​កន្លែង​ពីធីភ្លាម ធ្វើឲ្យទឹកភ្នែកអ្នកស្រីធ្លាក់មក ទាំងមិនដឹងខ្លួន ជាមួយនឹងអារម្មណ៍ឈឺចាប់ ព្រោះឲ្យកូនទៅដើរលេង ដូចឲ្យកូនទៅស្លាប់។

អ្នកស្រី បានថ្លែងថា បើទោះជាអ្នកស្រីបានទទួលប្រាក់ ១៣០០០ដុល្លារ ពីរដ្ឋាភិបាលក៏ដោយ តែទឹកប្រាក់នេះ មិនបានធ្វើភាពសោកស្ដាយកូនស្រី ផុតបាត់រលត់ពីជីវិតរបស់អ្នកស្រីបានឡើយ។ អ្នកស្រីចង់បានកូនស្រី​នៅ​រស់ គ្រាន់នឹងមកជួបជុំមើលមុខគ្នា។ អ្នកស្រីបានរំលឹកឡើងវិញ ពីកញ្ញា ហ៊ូ ចាប់ឌឿន ដែលជាកម្មការិនី​មួយ​រូប នៅរោងចក្រមួយក្នុងតំបន់ព្រៃទា រាជធានីភ្នំពេញថា ប្រាក់ចំណូលដែលនាងរកបាន ពីការងារ នាងតែង​យក​មកប្រគល់ឲ្យអ្នកស្រី មិនដែលខានឡើយ។ អ្នកស្រីថ្លែងចេញពីអារម្មណ៍ថា «បើកូនខ្ញុំនៅរស់ ខ្ញុំមើល​ឃើញ​មុខកូនរាល់ថ្ងៃ។ (...) ការងាររបស់នាង អាចរកបានច្រើនជាងនេះ នឹងទទួលបានរហូតតទៅមុខ​ទៀត។»

ជាមួយនិងការស្រណោះនឹកកូន អ្នកស្រីរួមនឹងចៅប្រុសម្នាក់អាយុជាង៨ឆ្នាំ មិនបានចូលក្នុងពីធីដែលរៀបចំ ដោយគណបក្សសង្គ្រោះជាតិទេ។ តែអ្នកស្រីអង្គុយនៅជ្រុងម្ខាង ដោយភ្នែកសម្លឹងទៅកាន់ចេតិ៍យ ប្រៀប​ដូច​សម្លឹងមើលកូន ហើយបន្លឺវាចារមកកាន់អ្នកសារព័ត៌មានថា អ្នកស្រីស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដែលមាន​លោក​នាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែន ជាថ្នាក់ដឹកនាំ ត្រូវតែស្វែងរកការពិតជាបន្ត ក្នុងរឿងដែលនាំឲ្យមាន​មនុស្សស្លាប់​នេះ។ អ្នកស្រីបន្ថែមថា រដ្ឋាភិបាលមិនត្រូវបញ្ចប់រឿង តែត្រឹមនេះទេ។ បើមិនដូច្នេះ ការស្លាប់របស់កូនស្រី ក៏​ដូច​ជាអ្នកផ្សេងទៀត នឹងគ្មានន័យ គ្មានហេតុផល។ អ្នកស្រីបានបញ្ចប់នូវពាក្យមួយឃ្លាចុងក្រោយ ដោយ​ទោមនស្សថា«បើគេ(រដ្ឋាភិបាល)មិនរក ក៏មិនដឹងធ្វើអ្វីគេឈ្នះដែរ ព្រោះយើងតូចទាបជាងគេ»៕

សូមទស្សនាវីដេអូនៃកិច្ចសម្ភាសដូចខាងក្រោម៖

(មកដល់ក្នុងពេលបន្តិចទៀត)

Loading...

អត្ថបទទាក់ទង


មតិ-យោបល់


ប្រិយមិត្ត ជាទីមេត្រី,

លោកអ្នកកំពុងពិគ្រោះគេហទំព័រ ARCHIVE.MONOROOM.info ដែលជាសំណៅឯកសារ របស់ទស្សនាវដ្ដីមនោរម្យ.អាំងហ្វូ។ ដើម្បីការផ្សាយជាទៀងទាត់ សូមចូលទៅកាន់​គេហទំព័រ MONOROOM.info ដែលត្រូវបានរៀបចំដាក់ជូន ជាថ្មី និងមានសភាពប្រសើរជាងមុន។

លោកអ្នកអាចផ្ដល់ព័ត៌មាន ដែលកើតមាន នៅជុំវិញលោកអ្នក ដោយទាក់ទងមកទស្សនាវដ្ដី តាមរយៈ៖
» ទូរស័ព្ទ៖ + 33 (0) 98 06 98 909
» មែល៖ [email protected]
» សារលើហ្វេសប៊ុក៖ MONOROOM.info

រក្សាភាពសម្ងាត់ជូនលោកអ្នក ជាក្រមសីលធម៌-​វិជ្ជាជីវៈ​របស់យើង។ មនោរម្យ.អាំងហ្វូ នៅទីនេះ ជិតអ្នក ដោយសារអ្នក និងដើម្បីអ្នក !
Loading...