រដូវភ្ជំបិណ្ឌ បានមកដល់។ នៅតាមទីអារាមនីមួយៗ ក្រៅពីអ្នកដែលយកម្ហូបចំណីទៅវត្ត ដើម្បីឧទ្ទិសកុសល​ឧទ្ទិស​ជូនញាតិសន្តាន ដែលបានចែកឋានទៅហើយនោះ គេនៅឃើញមានទុរគតជនជាច្រើនផ្សេងទៀត ដែលបានធ្វើដំណើរទៅវត្តដែរ តែមិនមែនដើម្បីទៅធ្វើបុណ្យ បញ្ជូនកុសលនោះទេ តែដើម្បីទៅ​«សុំទាន»​ពី​សប្បុរសជនទៅវិញ។

ភាគច្រើនពីក្នុងចំណោមនោះ ជាកុមារៗ ដែលធ្លាប់ដើរសុំទាន និងរើសអេដចាយ បានអះអាងថាការមក​សុំ​ទាននៅក្នុងវត្ត មិនត្រឹមតែបានប្រាក់ច្រើននោះទេ ថែមទាំងទទួលបានបាយម្ហូប ដែលព្រះសង្ឃចែក ដើម្បី​យកទៅផ្ទះនោះថែមទៀត។

កុមារា កក្កដា មានអាយុ១៣ឆ្នាំ ដែលធ្លាប់ដើររើសអេដចាយ ដើម្បីបានកម្រៃតិចតួច ជួយដោះទាល់​ឪពុក​ម្តាយនោះ បានប្រាប់ឱ្យដឹងថា ក្នុងរយៈពេលបុណ្យភ្ជំបិណ្ឌនេះ ខ្លួនបានឈប់ រើសអេដចាយ ជាបណ្តោះ​អសន្ន​សិន។ កុមារាដែលមានលំនៅដ្ឋាននៅចំការដូងរូបនេះ បន្តថា ខ្លួនបានមកសុំទាននៅវត្តវិញម្តង ព្រោះ​រក​បាន​ទាំងប្រាក់ ដែលគេចែកទានឱ្យ ហើយបានទាំងម្ហូបដែលព្រះសង្ឃចែកនោះផង។

សម្រាប់ជនទុរគតទាំងនោះ បាយម្ហូបដែលនៅសល់ដ៏ច្រើន នៅអំឡុងពេលរដូវភ្ជំបិណ្ឌនេះ បានក្លាយ​ជា​ចំណីដ៏ពិសេស សម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត​ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។

មានឳពុកជាអ្នកធ្វើការសំណង់ និងម្តាយដែលកំពុងដេកសម្រាកព្យាបាលនៅឯមន្ទីពេទ្យ កុមារី ភាព (ឈ្មោះ​អ្នកសារព័ត៌មានដាក់ឱ្យ) បានរៀបរាប់ថា បាយម្ហូបដែលព្រះសង្ឃ បានចែកចាយជារៀងរាល់ថ្ងៃ និងប្រាក់​ដែលសុំបានបន្តិចបន្តួចនេះហើយ ដែលជួយសម្រួលឪពុករបស់ខ្លួន ដែលធ្វើការបានប្រាក់តែបន្តិចបន្តួច គ្រាន់​នឹង​យកទៅព្យាលបាលជំងឺម្តាយ និងប្អូន។ កុមារីរូបនេះ បញ្ជាក់បន្ថែមថា ឱ្យតែដល់ថ្ងៃសីល និងថ្ងៃ​បុណ្យ​ទាន នាងតែងតែមកវត្ត និងសុំបាយម្ហូបយកទៅផ្ទះ។

រីឯស្រ្តីចំណាស់ពីរនាក់ មកពីខេត្តកំពង់ស្ពឺ ដែលបានមកសុំទាននៅវត្តក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ បា្រប់ដែរថា ប្រាក់​ដែលសុំទាន បានតែមួយថ្ងៃ ពី៤ពាន់ ទៅ៥ពាន់រៀល វាមិនគ្រប់គ្រាន់ឡើយសម្រាប់គាត់។ ដូនចាស់​បាន​ថ្លែងថា តែគឺបាយម្ហូបដែលនៅសល់ ក្រោយព្រះសង្ឃឆាន់រួចនោះទៅវិញទេ ដែលបានឲ្យដូនចាស់បានឆ្អែត និងធ្វើឲ្យប្រាក់ដែលសុំទានបាននោះ នៅសល់គ្រាន់តែនឹងចាយវាយទៅលើអ្វីផ្សេងៗ។

ម្ហូបចំណីដ៏បរិបូរណ៍ពោរពាស តែងត្រូវបានពុទ្ធបរិស័ទ្ធខ្មែរ វេចខ្ចប់តាមប្រពៃណី ដើម្បីយកមកដាក់បិណ្ឌ នៅក្នុងរយៈពេល១៥ថ្ងៃ រាប់ចាប់តាំងពីថ្ងៃទី១ ដល់ថ្ងៃទី១៤រោច ខែភទ្របទ ដែលជាខែតាម​ទំនៀមទំលាប់​ខ្មែរ។ ប៉ុន្តែម្ហូបចំណីដ៏ច្រើនទាំងនោះ ក្រៅពីយកមកឧទ្ទិសជូនដល់ញាតិសន្ដាន ដែលបានចែកឋានទៅ និង​យកមកប្រគេនព្រះសង្ឃនោះ ពុទ្ធបរិស័ទ្ធខ្មែរទូទៅ ឬក៏ព្រះសង្ឃគង់នៅក្នុងទីអារាមនោះតែម្ដង តែងបាន​ចែករំលែកអាហារទាំងនោះ ទៅដល់ជនខ្សត់ខ្សោយ ដែលនៅតែមានចំនួនច្រើននៅឡើយ សូម្បីតែនៅ​រាជធានីភ្នំពេញ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់សប្បុរសជនមួយចំនួនទៀត មិនត្រឹមតែម្ហូបចំណីប៉ុណ្ណោះឡើយ តែថែមទាំង​បានចែកទ្រព្យធន់ ដែលខ្លួនមាននោះទៅទៀត។

ដូចជាករណីរបស់ពុទ្ធបរិស័ទ្ធមួយរូប លោក សុខិន ដែលបានយកបាយម្ហូបវត្ត និងបានចែក​បាយម្ហូប​ទាំង​នោះ ទៅឱ្យអ្នកដែលមានជីវភាពខ្សត់ខ្សោយ បានអះអាងថា បើទោះបីមិនបានឱ្យបាយម្ហូប ក៏លោក​មានជា​លុយ​កាក់ សម្រាប់ឱ្យពួកគេផងដែរ៕