សមាគមឯកសារសន្ដិសុខជាតិ ដែលជាសមាគមស្ម័គ្រចិត្តមួយ មានទីតាំងនៅក្នុងសកលវិទ្យាល័យ ហ្សក វ៉ាស៊ីនតោន (George Washington) នៃរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន បានទម្លាយនូវឯកសារដ៏សម្ងាត់មួយ ដែល​បង្ហាញ ឲ្យដឹង​​ជា​លើកដំបូង ពីគម្រោងការ​ដ៏«ញ៉ាក់សាច់» មួយចំនួន ដែលបានហៀបនឹងកើតឡើង នៅ​ក្នុង​សម័យ​​កាល​​នៃ​សង្គ្រាមត្រជាក់ រវាងមហាអំណាចទាំងពីរ៖ សហរដ្ឋអាមេរិក និង​សហភាព​សង្គមនិយម​សូវៀត (ដែល​ក្លាយ​មក​ពី​សហព័ន្ធរ៉ូស្ស៊ីសព្វថ្ងៃ)។

គម្រោងការដែលមានឈ្មោះថា «SAC (Strategic Air Command) Atomic Requirements Study for 1959» ឬបកជាខេមរភាសា «ការសិក្សា ពីតម្រូវការបែបអាតូមិក សម្រាប់​ឆ្នាំ​១៩៥៩ របស់​​បញ្ជាការដ្ឋាន​យុទ្ធសាស្ត្រអាកាស (អាមេរិក)» ត្រូវបានបង្កើតឡើង នៅឆ្នាំ១៩៥៦ ដោយ​មាន​បញ្ជាក់​យ៉ាងលំអិត នូវទិសដៅវាយប្រហារ ដោយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ របស់អាមេរិកជាច្រើន ហើយ​ដែល​គ្មាន​ឯកសារ​ណា​ផ្សេង ធ្លាប់បង្ហើបឲ្យដឹងដូច្នេះ ពីមុនមកនោះទេ។

អ្នកដែលរៀបរៀបឯកសារនេះ បានលើកឡើង ពីតំបន់ជាទិសដៅជាច្រើន ដែលត្រូវទម្លាប់​គ្រាប់បែក​នុយក្លេអ៊ែរ ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងតំបន់ ដែលមានទាំងមនុស្សរស់នៅ ហើយអាចរងគ្រោះ នឹងសារជាតិ​វិទ្យុសកម្ម រហូតដល់ស្លាប់នោះផង។ អ្នករៀបចំឯកសារ ថែមទាំងបានសិក្សា នូវគម្រោងការ ដែលកំណត់​ឲ្យកម្ទេចជាប្រព័ន្ធ នៅលើគោលដៅជាច្រើន (ទាំងមានមនុស្សរស់នៅ និងទាំងតំបន់ឧស្សាហកម្ម) នៅ​ក្នុង​ប្រទេស (ឬអតីត) កុម្មុយនីសមួយចំនួន។ ទីក្រុងធំៗ ដែលក្លាយជាគោលដៅ នៃការវាយប្រហារនោះ មាន​ដូច​ជា រដ្ឋធានីប៉េកាំង រដ្ឋធានីម៉ូស្គូ ទីក្រុងលេនីនហ្គ្រាត (ដែលក្លាយត្រឡប់មកជា ស៊ាំងភេធើស្បួរ (Saint-Pétersbourg) នៅពេលនេះ) រដ្ឋធានីប៊ែរឡាំងខាងកើត និងរដ្ឋធានីវ៉ាសូវីជាដើម។

នៅក្នុងឯកសារដដែល បានបង្ហាញថា សហរដ្ឋអាមេរិកនៅសម័យកាលនោះ មិនត្រឹមតែចង់​កំទេច​មូលដ្ឋាន​​យោធា និងមូលដ្ឋានឧស្សាហកម្មសំខាន់ៗ របស់គូប្រជែង (សហភាពសូវៀត) ប៉ុណ្ណោះនោះទេ តែ​ប្រទេស​មហាអំណាច ក៏មានបំណងកំទេចឲ្យដល់ឬសគល់ នូវប្រជាជនស៊ីវិល របស់ប្លុក​កុម្មុយនីស​នោះ​ដែរ បើទោះជាអាមេរិកដឹងថា គម្រោងការនេះអាចជាការរំលោភ ដល់ច្បាប់ទម្លាប់អន្តរជាតិ ដែលបាន​កំណត់ នៅក្នុងជម្លោះប្រដាប់អាវុធនោះក៏ដោយ។

» ខាងក្រោមនេះ ជាគោលដៅសំខាន់ៗ នៃគម្រោងការវាយកំទេច របស់សហរដ្ឋអាមេរិក ដែល​អះអាង​នៅ​ក្នុង​ឯកសារ​សម្ងាត់៖

វិនាសកម្ម៤០០០ដងខ្លាំងជាង នៅជប៉ុន..

«បញ្ជាការដ្ឋានយុទ្ធសាស្ត្រអាកាស (អាមេរិក) មានបំណងចង់បង្កើត គ្រាប់បែកដែលមានកម្លាំងផ្ទុះ ៦០​មេហ្គាតោន ដើម្បីបម្រើឲ្យមូលហេតុពីរ។ មូលហេតុទីមួយ៖ បង្អាក់ទឹកចិត្តដោយប្រយោល ទៅលើ​សហភាព​សូវៀត ប្រសិនជាប្រទេសកុម្មុយនីស មានគម្រោងចង់ផលិតអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។ រីឯមូលហេតុ​ទី​ពីរ៖ គ្រាប់បែកដែលមានកម្លាំងផ្ទុះ ដ៏ខ្លាំងបែបនេះ នឹងផ្ដល់លទ្ធផល ដែលមានលក្ខណៈ"ញ៉ាក់សាច់" ទៅ​ឲ្យ​សហភាពសូវៀត ប្រសិនបើប្រទេសនេះ ចង់វាយប្រហារអាមេរិក។»

បើគ្រាន់តែគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ «Little Boy» ទម្លាក់នៅក្រុង ហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ា កាលពីថ្ងៃទី៦ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៤៥ វាមានកម្លាំងផ្ទុះ ត្រឹមតែ១៣គីឡូតោន (១៣ ០០០ តោន) ប៉ុណ្ណោះ ចុះទម្រាំគ្រាប់បែក ដែលមានកម្លាំង៦០​មេហ្គា​តោន (៦០ ០០០ ០០០ តោន) នេះវិញ វាធ្វើឲ្យគិតថា ទំហំនៃវិនាសកម្ម កើតចេញពីការបំផ្ទុះ​គ្រាប់​បែក​លើកនេះ នឹងមានកម្រិត៤០០០ដងខ្លាំងជាង ការទម្លាក់គ្រាប់បែក នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនទៅទៀត៕

» ការសាកល្បងគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ ប្រភេទ H៖