វាជារឿងពិតមួយ ដែលអាចធ្វើឲ្យស្រស់ទឹកភ្នែក។ នាង ភឹម (ឈ្មោះអ្នកនិពន្ធដាក់ឲ្យ) ជានិស្សិតនៅ​វិទ្យាស្ថាន​មួយ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ជំនាញធនាគាឆ្នាំទី៣ និយាយទាំងអារម្មណ៍ មិនសូវសប្បាយចិត្ត ប្រាប់ទស្សនាវដ្ដី​មនោរម្យ.អាំងហ្វូថា ពេលនេះ នាងកំពុងមានបញ្ហាសំខាន់មួយ ត្រូវការអ្នកប្រឹក្សា ឲ្យជួយនាង។

នាង បាននិយាយទៀតថា តែទីបំផុតមិត្តភក្កិនៅជុំវិញខ្លូន ដែលធ្លាប់ធ្វើកិច្ចការសាលា ជាមួយគ្នា ឬទៅណា​មក​ណាជាមួយគ្នា បែរជាលែងនិយាយ ជាមួយនាងទាំងអស់ សូម្បីតែទូរស័ព្ទរក ក៏ពួកគេមិនលើកដែរ។

យុវតី ភឹម បានរៀបរាប់ថា នាងបានស្រក់ទឹកភ្នែក នៅថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញា ដែលនាយិការ និងរដ្ឋាបាលសាលា​របស់នាង បានបដិសេធន៍ មិនឲ្យចូលប្រឡងឆមាសទីមួយ ឆ្នាំទីបី ដូចសិស្សដ៏ទៃទៀត ដោយយោងមូលហេតុ​ថា នាងទៅសាលាយឺត ម៉ោងទីមួយប្រាំនាទី ចំនួនប្រាំដង។ ថ្ងៃនោះ ជាថ្ងៃទីមួយ ដែលវិទ្យាស្ថាន ធ្វើការប្រឡង​ឆមាសទីមួយ សម្រាប់និស្សិតឆ្នាំទី៣ មុខជំនាញធនាគារ។ និស្សិតស្រីវ័យ២២ឆ្នាំរូបនេះ អង្គុយជ្រុបមុខ ដៃកាន់​ក្រដាសមួយ ទាំងអារម្មណ៍មិននឹងនរ នៅពីមុខថ្នាក់រៀន ដែលបិទទ្វារជិត មិនឲ្យសិស្សមកយឺតចូលប្រឡង។

បន្តិចក្រោយមក នាងបានទៅសុំអនុញ្ញាត ពីនាយិការសាលា ដើម្បីអាចចូលប្រឡងម្តងទៀត។ នៅតែគ្មាន​លទ្ធផលដដែល។ នាយិការសាលា និងរដ្ឋបាល បានហៅនាងទៅជួប រួចនិយាយជាមួយនាង ទាំងសម្តី​ម៉ាត់ៗ​ថា ៖«ខ្ញុំទុកពេលឲ្យពីរថ្ងៃ ត្រូវតែមានអាណាព្យាបាលមកធានា នោះទើបមានសិទ្ធចូលប្រលង ជាមួយសិស្ស​ ដែលប្រឡងធ្លាក់នៅថ្ងៃនេះ នៅពេលក្រោយ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ»។ ចប់សម្តីស្ទើរមិនទាន់ យុវសិស្សរូបនេះតបថា៖ «ខ្ញុំសុំពន្យាពេល រហូតដល់ថ្ងៃទី១៨ ខែកញ្ញា បានទេ ព្រោះម្តាយខ្ញុំ នៅឯខេត្ត គាត់មកមិនទាន់ថ្ងៃនេះ ឬ​ស្អែក​នោះទេ។»

នាយិការសាលា បានតបទាំងសម្តីខ្លាំងៗថា មិនបាន! បើមិនមានអាណាព្យាបាលមកធានា កុំសង្ឃឹមបាន​ប្រឡង ហើយបើគ្មានពិន្ទុប្រចាំឆរមាស តាមច្បាប់សាលា គឺត្រូវធ្លាក់។ បើធ្លាក់ គឺត្រូវបង់លុយសារជាថ្មី រៀន​សង ពីដើមរដូវកាល រហូតដល់ចប់រដូវកាល បានប្រឡងម្តងទៀត។ នាង ភឹម បានថ្លែងទៀតថា៖ «ទោះជា​នាង​ខំពន្យល់ ហេតុផលយ៉ាងណាក្តី ក៏នាយិការសាលា និងរដ្ឋាបាល នៅតែមិនអនុញ្ញាត មិនយោគយល់ ដល់​និស្សិត​ក្រីក្ររៀនបណ្តើរ ធ្វើការបណ្ដើរ ដូចជានាងខ្ញុំនេះដែរ»។

គ្មានជម្រើស និស្សិតស្រីផ្នែកធនាគារូបនេះ បានចេញពីសាលា ទាំងមិនអស់ចិត្ត ហើយធ្វើដំណើរត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ ជាមួយអារម្មណ៍មួរហ្មង ស្ទើរគិតខ្លីចង់ឈប់រៀន ទៅមុខទៀត។

នាង ភឹម បាននិយាយថា ពីមុននាងមិនដែលមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ដល់ថ្នាក់នេះទេ ព្រោះនៅកន្លែងការងារ ក្រុមហ៊ុន​លក់កុំព្យូទ័រមួយ ដែលនាងជាបុគ្គលិក មិនសូវមានការជាប់រវល់។ តែប៉ុន្មានថ្ងៃចុងក្រោយនេះ នៅកន្លែង​ធ្វើការ​នាងរវល់ណាស់ កំណត់ឲ្យនាងចេញ នៅម៉ោង ១៧និង៣០នាទីរហូត។ ចំណែកម៉ោងរៀន នៅវិទ្យាស្ថាន​របស់​នាងវិញ ចាប់ផ្ដើមនៅម៉ោង ១៧និង៣០ដូចគ្នា។ ចេញពីធ្វើការ នៅម៉ោង ១៧និង៣០នាទី បូករួមនឹងការ​ធ្វើ​ដំណើរ... នាងមិនអាចមកដល់សាលា នៅម៉ោង១៧និង៣០នាទីនោះឡើយ។

ប៉ុន្តែរឿង ដែលនាងនឹកស្មានមិនដល់នោះ គឺសាលាមិនគួរណាធ្វើបែបនេះ ជាមួយសិស្ស ដោយមិនប្រាប់​ដំណឹង (បិតប្រកាស) ជាមុននោះទេ។ នាងទើបតែដឹងខ្លួន នៅថ្ងៃប្រឡង ថាខ្លួនមិនត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យប្រឡង នេះ​តែប៉ុណ្ណោះ។ នាងបញ្ជាក់ទៀតថា នៅឆរមាសមុន មានអ្នកមិនបានមករៀន រហូតដល់ធ្លាក់អវត្តមានក៏មាន តែ​ពួកគេនៅតែអាចប្រឡងបាន ហើយកាលណោះទៀតសោត សាលាបានបិទប្រកាស ប្រាប់ឲ្យដឹងមុន មិនដូច​ពេលនេះទេ៕