ក្នុងរយៈពេល១០ថ្ងៃ ក្រុមអ្នកអវកាសបានសង្កេតឃើញ ដុំ«ពពក»នេះ បានផ្លាស់ប្ដូររូបរាង និងទំហំរបស់វា។ ប៉ុន្មាន​សប្ដាហ៍បន្ទាប់មក ដុំ«ផ្សែង»ជាលើកទីពីរ បានពន្លេចខ្លួនឡើង ហើយវាមានរូបរាងដូចគ្នា ទៅនឹងដុំ​«ផ្សែង»​​លើកទីមួយដែរ។ ដុំផ្សែង ឬ«ពពក»នេះ បានហោះបណ្ដែតខ្លួន រហូតដល់ព្រំដែន ដែលខ័ណ្ឌចែក​រវាង​លំហ​អវកាស និងលំហព័ទ្ធជុំវិញភពព្រះអង្គារ ដែលមានចំងាយប្រមាណ ពី២០០ ទៅ២៥០គីឡូម៉ែត្រ។ អ្នកនឹង​ឃើញការវិវត្តប្ដូររូបរាងនេះ នៅក្នុងរូបថតខាងក្រោម។

ទិដ្ឋភាពដ៏ចម្លែកនេះ បានបង្កការងើងឆ្ងល់ដល់ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ រហូតជំរុញឲ្យពួកគេធ្វើការសិក្សា​ស្រាវជ្រាវ​ដោយម៉ត់ចត់ និងធ្វើសេចក្ដីសន្និដ្ឋាន ចុះផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីអ៊ឺរ៉ុបមួយ ឈ្មោះ Nature។ លោកសាស្ត្រាចារ្យ Agustin Sanchez-Lavega ដែលជាអ្នកចាត់ចែង ពីការស្រាវជ្រាវនេះ បានថ្លែងឡើងថា៖ «នៅកំពស់២៥០​គីឡូម៉ែត្រ ពីភពព្រះអង្គារ ការបែងចែករវាងលំហព័ទ្ធជុំវិញភព និងអវកាស មានសភាពស្តួចស្ដើង សឹងតែមើល​មិនឃើញផង។ ដូច្នេះករណីដុំពពកនេះ ជារឿងមួយដែលមិនអាចស្មានដល់។»

ភ្លាមៗ ដើម្បីពន្យល់ពីមូលហេតុ ដែលធ្វើឲ្យមានដុំពពកទាំងនេះ នៅលើភពព្រះអង្គារនោះ លោកសាស្ត្រាចារ្យ និងក្រុមសិក្សារបស់លោក បានបកស្រាយនូវពីរករណី៖ ទីមួយ ដុំពពកទាំងនេះ អាចជាការពពកចាំងផ្លាត ឬជា​ផ្សែង ដែលហុយចេញពីទឹកកក។ និងទីពីរ អាចជាស្រទាប់ទទួលពន្លឺថ្ងៃរះដំបូង នៅពេលព្រឹកព្រលឹម ដូចគ្នាទៅ​នឹងពេលព្រឹកព្រលឹម នៅលើផែនដីដែរ។

ប៉ុន្តែការពន្យល់នេះ បើសូម្បីតែលោកសាស្ត្រាចារ្យ និងក្រុមអ្នកសិក្សាខ្លួនឯង ក៏ពិបាកនឹងការទទួលយកដែរ។ ពួកគេបានបញ្ជាក់ទៀតថា សេចក្ដីសន្និដ្ឋានទាំងពីរខាងលើ មិនត្រូវជាមួយនឹងទិន្នន័យស្រាវជ្រាវ ដែលក្រុម​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រមាន ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ពីភពព្រះអង្គារនោះទេ។ លោក Bruce Jakosky អវកាសជាតិអាមេរិកាំង​មួយ​រូប នៅក្នុងបេសកម្មរុករកភពព្រះអង្គារ បានថ្លែងថា៖ «និយាយឲ្យពិតទៅ ការបកស្រាយទាំងពីរនេះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមាន​អារម្មណ៍​ខ្វល់ខ្វាយណាស់។ ខ្ញុំមិនយល់ទេ ថាតើហេតុដូចម្ដេច បានជាហេតុការណ៍ ដុំពពកទាំងនេះ អាចកើត​ឡើង ក្នុងទំហំដ៏ធំ សម្រាប់រយៈពេលដ៏យូរមួយ និងនៅកំពស់ដ៏ខ្ពស់បែបនេះ?»៕