បទយកការណ៍៖ «លារហូត លែងត្រឡប់» នៃវីរបុរសមួយរូប
- ដោយ: មនោរម្យ.អាំងហ្វូ
- កែប្រែចុងក្រោយ: October 18, 2012
- ប្រធានបទ:
- អត្ថបទ: មានបញ្ហា?
- មតិ-យោបល់
-
អ្នកមកទទួលព្រះបរមសព សម្តេចព្រះបាទនរោត្ដម សីហនុ ស្ទើរគ្រប់គ្នា មានអាការៈក្តុកក្តួល ឆួលក្នុងចិត្ត លាយឡំ នឹង ភាពក្រៀមក្រំខ្លោចផ្សារ និយាយសឹងមិនចេញ។ ទឹកភ្នែកដែលរមៀលធ្លាក់ចុះ បញ្ជាក់ពីភាពសោកស្តាយ និងស្រណោះ អង្គសម្តេចឪ ហើយវាបានកើតមានកាន់តែខ្លាំងទៅៗ នៅពេលដែលយន្តហោះពិសេសរបស់ប្រទេសចិន យាងព្រះបរមសពរបស់ព្រះអង្គ បានទំលាក់ខ្លួនចុះដល់ដី នៅថ្ងៃទី១៧តុលា វេលាម៉ោង ២ម៉៤៥នាទី រសៀល និងជាពិសេស នៅពេលដែលព្រះបរមសព ត្រូវបានរំកិលចេញពីព្រលានយន្តហោះ ហើយដង្ហែក្បួនឆ្លងកាត់មុខពួកគាត់។
នៅតាមដងផ្លូវចាប់តាំងពីព្រលានយន្តហោះ រហូតដល់ព្រះបរមរាជវាំង អ្នកចូលរូមដង្ហែព្រះបរមសព មានមនុស្ស ក្មេងចាស់ ប្រុសស្រី យ៉ាងច្រើនកកកុញឈរបណ្តាក់គ្នាតាមដងផ្លូវ ក្នុងដៃមានកាន់ព្រះឆាយាលក្ខ័ណ៍អតីតព្រះមហាក្សត្រ ដាក់បន្ថែម ដោយការកាន់ទុក្ខ និងមានកាន់ធូបទៀនខ្លះទៀតផង។
ការសោយទីវង្គតរបស់ព្រះមហាវីរក្សត្រ ព្រះបាទនរោត្ដម សីហនុ បង្កើតនូវភាពសោកសង្រេង ដល់ប្រជារាស្ត្រ កូនចៅ ចៅទួត ទូទាំងប្រទេស ដែលគេម្នាក់ៗគិតថា បានបាត់បង់អស់ហើយនូវក្ដីសង្ឃឹម អស់ហើយនូវភាពសប្បាយរីករាយ នៅសល់តែភាពសោកស្ដាយ អាលោះអាល័យ នូវម្លប់ដ៏ត្រជាក់ ដែលមហាវីរបុរសជាតិដ៏ឆ្នើមអង្គនេះ ធ្លាប់ផ្ដល់អោយពួកគេ កាលដែលព្រះអង្គនៅមានព្រះជន្នាយុ។
ភាពក្ដុកក្ដួលនេះ បានបង្ហាញឡើងយ៉ាងច្បាស់ នៅលើផ្ទៃមុខ លោកអ៊ំម្នាក់ក្នុងវ័យ៧០ឆ្នាំ ដែលគាត់មិនចង់បញ្ចេញឈ្មោះ ហើយគាត់ជាអ្នកបំរើការម្នាក់ ក្នុងព្រះបរមរាជវាំង។ លោកអ៊ំមានប្រសាសន៍រៀបរាប់ ពីការបាត់បង់វីរជនដ៏កំពូលមួយអង្គ ដែលព្រះអង្គ មានស្នាដៃយ៉ាងល្អ សំរាប់ប្រទេសជាតិ សំរាប់ប្រជាជន រាប់តាំងពីព្រះអង្គនៅក្មេងរហូតដល់សព្វថ្ងៃ ។ ចំណែក លោកយាយ ខូវ ចិន្តារី អាយុ៦០ឆ្នាំ អង្គុយនៅពីមុខព្រះបរមរាជវាំង តាំងពីយូរមកហើយនោះ លោកយាយក៏បាន និយាយរៀបរាប់ ពីភាពរន្ធត់នៅក្នុងអារម្មណ៍លោកយាយ ប្រហែលគ្នានេះដែរ ។ លោកយាយថា គ្មានវីរក្សត្រអង្គណាមួយ មានស្វាមីភ័ក្ត មកលើប្រជារាស្ត្រ ដូចព្រះអង្គទេ។ «ព្រះអង្គបានដណ្តើមឯករាជ្យពីបារាំង» ។
ជាមួយនឹងការសោកស្តាយចំពោះការសោយទីវង្គតនេះ អុំប្រុសម្នាក់ទៀតឈ្មោះ ស្ងួន ចាន់ធី អាយុ៥៥ឆ្នាំ មកពីអ្នកលឿង មានបំណងថា ចង់មកជូនព្រះរាជដំណើរ ជាលើកចុងក្រោយ ចំពោះអង្គសម្តេចឪ អោយទ្រង់បានទៅសោយសុខ ហើយលោកអុំនិយាយថា «ព្រះអង្គជាស្តេចក្រជាងគេ...»។ លោកយាយ ម៉ម សយ អាយុ៦៦ឆ្នាំ មកពីខេត្តកណ្តាល បានរៀបរាប់ជាមួយនឹងទឹកភ្នែករលីងរលោង ខ្សិបខ្សួលអួលដើមករថា «អង្គសម្តេចឪ គឺជាវីរបុរសរបស់យើង។ ឥឡូវនេះយើងបាត់បង់នូវព្រះមហាវីរក្សត្រ ដែលបាននាំសន្តិភាព និងការបង្រួបបង្រួមជាតិ សម្រាប់ប្រទេសហើយ។» លោកយាយស្រែកទ្រហោ ឡើងថា «តើឲ្យយើងទីពឹងលើអ្វីទៀត»។
នៅពេលឃើញព្រះបរមសព បានដង្ហែមកដល់នៅចំពោះមុខ មិនមាននរណាម្នាក់ឡើយ ដែលថាមិនសម្រក់ទឹកភ្នែកនោះទេ រាប់បញ្ចូលទាំង ព្រះសង្ឃ ដូនជី លោកតាអាចារ្យ និងសិស្សានុសិស្ស ក្មេងចាស់ប្រុសស្រី ។
ព្រះសង្ឃព្រះនាម ស្រី ស៊ីម ព្រះជន្ម៣០ព្រះវស្សា និមន្តមកពីខេត្តបាត់ដំបង នៅក្នុងទឹកមុខក្រៀមក្រំ ព្រះអង្គមានសង្ឃដីកាថា «នឹកឃើញនូវគុណូបការគុណដ៏ធំធេង សំរាប់ប្រទេសជាតិ សំរាប់ប្រជាជនខ្មែរ ដែលលោកបានប្រឹងប្រែង»។ ព្រះអង្គ មានសង្ឃដីកាបន្ថែមថា «ដោយមើលឃើញពីតម្លៃ និងគុណធម៌របស់មនុស្ស ដែលគេគោរពស្រលាញ់រាប់អាន និងនឹក ឃើញនូវអ្វី ដែលអង្គសម្តេចឪបានប្រឹងប្រែង សំរាប់យើងគ្រប់គ្នា កូនចៅសូមឧទ្ទិសជូនដល់វិញ្ញាណខន្ត័របស់ព្រះអង្គ សូមទៅកាន់សុគតិសួរគ៌ ទេវលោកតទៅ។»
នៅរាធានីភ្នំពេញ ការចូលរួមដង្ហែព្រះបរមសពនេះ ត្រូវបានចាត់ទុកជាពិធីបុណ្យដ៏ធំបំផុតមួយ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តកន្លងមក។ មនុស្សម្នាមីដេរដាស បានចេញមកតាមដងផ្លូវ បើទោះនៅក្រោមកម្តៅថ្ងៃដ៏ក្ដៅហែង តែក្នុងចិត្តពួកគេហាក់ត្រជាក់ស្រេប ដោយសារតែការចាកចេញ គ្មានថ្ងៃវិលត្រឡប់ របស់វីរបុរសដ៏អស្ចារ្យម្នាក់។
ព្រះមហាវីរក្សត្រ ព្រះបាទនរោត្ដម សីហនុ ទ្រង់ទទួលបាន នូវការគោរពយ៉ាងខ្លាំងពីប្រជាជនកម្ពុជា ជាពិសេសអ្នកដែល មានវ័យចាប់ពី ពាក់កណ្តាលជីវិតឡើងទៅ ដោយសារតែពួកគេធ្លាប់ស្គាល់ និងដឹង អំពីការរីកចម្រើន នៅក្នុងសម័យដែលព្រះអង្គទ្រង់គ្រប់គ្រង (សង្គមរាស្ត្រនិយម ពីចន្លោះឆ្នាំ១៩៥៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៧០)។ រីឯអ្នកមានវ័យបឋម គឺគេបានស្គាល់ស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គ ដោយបានឃើញ នូវព្រះរាជបូជនីយកិច្ច នៅក្នុងការបង្រួបង្រួមជាតិ ដំណោះស្រាយនយោបាយផ្សេងៗ និងការចារទុកក្នុងឯកសារស្រាវជ្រាវ ដែលពាក់ព័ន្ធនានា ឬតាមការចង្អុលបង្ហាញពីឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេ។
ប្អូនប្រុស ហៃ គីងី អាយុ២៧ឆ្នាំ ប្អូនបានកោសក់ថ្វាយ ព្រះបរមសពអតីតព្រះមហាក្សត្រ ជាមួយនឹងការបន្លឺវាចាថា «ការកោសក់នេះគឺដើម្បីសម្តែងនូវការដឹងគុណ ការគោរព ការស្រលាញ់ និងសូមបារមីព្រះអង្គ ជួយតាមថែរក្សាកូនចៅគ្រប់ៗគ្នា និងប្រទេសជាតិទាំងមូលឲ្យបានរីកចំរើនទៅមុខ និងឲ្យរួចផុតពីការឈ្លានពានរបស់ជនបរទេស»។ ប្អូនស្រីដា អាយុ១៨ឆ្នាំ មកពីក្រុងតាខ្មៅ ជាមួយនឹងទឹកភ្នែកដក់ជាប់នឹងផែនថ្ពាល់ បានពោលទាំងរអាក់រអួលថា «ស្នាព្រះហស្ថព្រះអង្គ គឺធំធេងណាស់ សំរាប់ប្រជាជនខ្មែរទូទាំងប្រទេស ព្រោះព្រះអង្គបានបន្សល់ទុក នូវស្នាដៃល្អៗជាច្រើន សំរាប់កូនចៅជំនាន់ក្រោយ» ។ ការបន្លឺវាចាខាងលើនេះ មិនខុសប៉ុន្មាន នឹងប្អូនប្រុស ហៀង មួយគា និងប្អូនស្រី ឌួង មុន្នីរដ្ឋ ដែលមានអាយុ១៩ឆ្នាំ ស្របាលគ្នា ដែលប្អូនទាំងពីរចាត់ទុក «ស្នាព្រះហស្ថព្រះអង្គ» គឺធំធេងមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន និងមិនអាចបំភ្លេចបាន។
ការសោកស្តាយ និងក្ដីរន្ធត់ញាប់ញ័រ នឹងការបាត់បង់ដ៏ធំនេះ បានចូលមកបេះ ប្រឡេះបេះដូងពីមនុស្សរាល់គ្នា ទាំងមិនដឹងថានឹងស្រាកស្រាន្ដនៅពេលណា។ នរណាៗ ក៏មានបេះដូង និងអារម្មណ៍អណ្ដែតត្រសែតលើអាកាសវេហា ដោយចេះតែគិតថា ព្រះវីរក្សត្រជាក្សត្រដ៏អស្ចារ្យ ព្រះអង្គទ្រង់នឹងនៅជិត ប្រជារាស្រ្តជាកូនចៅ ចៅទួតគ្រប់ៗគ្នា ជាដរាបរៀងទៅ។ គ្រប់រឿងអ្វីៗ ហាក់ដូចជានៅថ្មីទាំងអស់ ហើយមិនដែលទាន់មាននរណាម្នាក់គិតថា បានសង ព្រះគុណទៅព្រះអង្គវិញ នៅឡើយ បើសូម្បីគាវរកិច្ចចុងក្រោយក៏ដោយ។ សំរាប់ប្អូនស្រី មឿង ស្រីម៉ៅ ទោះបីប្អូនស្រីដឹងថា អ្វីដែលប្អូនធ្វើសំរាប់ព្រះអង្គក្នុងថ្ងៃនេះ មិនអាចតបស្នងសងគុណដ៏ថ្លៃថ្លា របស់ព្រះអង្គបាន តែយ៉ាងហោចណាស់ «ក្នុងនាមជាកូនខ្មែរ ប្អូនត្រូវតែចូលរួម»៕
---------------------------------------------------------
ដោយ៖ ភ្នំធំ និងគល់រាំង - ភ្នំពេញថ្ងៃទី ១៨ តុលា ឆ្នាំ២០១២
រក្សាសិទ្ធគ្រប់យ៉ាងដោយ៖ មនោរម្យព័ងអ៊ីនហ្វូ