CPP ចង់ធ្វើប្រធាន និងអគ្គលេខា គ.ជ.ប តាមរយៈបញ្ហា«សញ្ជាតិមួយ»?
- ដោយ: អ៊ុម វ៉ារី ដោយ អ៊ុម វ៉ារី (ទាក់ទង៖ [email protected]) - ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី១៩ វិច្ឆិកា ២០១៤
- កែប្រែចុងក្រោយ: November 19, 2014
- ប្រធានបទ: បោះឆ្នោត
- អត្ថបទ: មានបញ្ហា?
- មតិ-យោបល់
-
តាមការបញ្ជាក់ពីសមាជិក នៃក្រុមការងារបច្ចេកទេស ដែលសុំមិនបង្ហាញអត្តសញ្ញាណ បានបង្ហើបប្រាប់ទស្សនាវដ្តីមនោរម្យ.អាំងហ្វូថា ចំណុចសំខាន់ នៃការដាក់សម្ពាធលើបញ្ហា«សញ្ជាតិតែមួយ»នេះ មិនមែនជាទិសដៅ និងជាចេតនា«វិជ្ជមាន»ដែលចង់ដាក់ស្ថាប័ន គ.ជ.ប នេះ ជាស្ថាប័នឯករាជ្យ និងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនោះឡើយ។ តែជាចេតនារបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដើម្បីដាក់សម្ពាធលើគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ ឈានទៅទាមទារតំណែងជាប្រធាន និងអគ្គលេខាធិការ នៃ គ.ជ.ប តែប៉ុណ្ណោះ។
មន្រ្តីខាងលើ បានថ្លែងបកស្រាយពីករណីដ៏រសើបនេះ ក្នុងល័ក្ខខ័ណ្ឌមិនបញ្ចេញឈ្មោះ ដោយហេតុថាខ្លួនមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យនិយាយ ជាមួយអ្នកសារព័ត៌មានឡើយ។ លោកបានបន្តពន្យល់ទៀតថា ក្នុងបរិបទកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ មានឥស្សរជនជាច្រើនរូប ដែលមានសញ្ជាតិពីរ។ អ្នកខ្លះមិនធ្លាប់រស់នៅក្នុងប្រទេស ពេលមានសង្គ្រាមឡើយ។ ហើយពួកគេក៏ទើបតែត្រឡប់ មកពីក្រៅប្រទេស និងកាន់តំណែងធំៗ ក្នុងប្រទេសកម្ពុជាតែម្តង។
សំនួរសួរថា ដើម្បីបំពេញការងារប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាព និងឯករាជ្យភាព តើគេចាំបាច់ត្រូវមានសញ្ជាតិតែមួយឬ?
មន្រ្តីដដែលនេះលើកជាឧទាហរណ៏ថា មេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំង លោក សម រង្ស៊ី, លោក ស៊ុន ចាន់ថុល រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម, លោក ផៃ ស៊ីផាន អ្នកនាំពាក្យ និងជារដ្ឋលេខាធិការ នៃទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី, លោក ហោ ណាំហុង អតីតរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេស និងសហប្រតិបត្តិអន្តរជាតិជាដើម រួមទាំងព្រះមហាក្សត្រ នរោត្តម សីហមុនី ផងនោះ សុទ្ធតែមានសញ្ជាតិពីរ។ តើអ្នកទាំងនោះ «ពិត»ជាបានបំពេញការងារមិនល្អ ឬគ្មានឯករាជ្យភាព សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជាឬ?
ក្រឡេកមកមើលអ្នកដែលមានសញ្ជាតិ«តែមួយ»វិញ ដូចជាលោក ទ្រី ភាព អ្នករកស៊ីឈើដ៏ល្បីនៅកម្ពុជា, លោក សុខ គង់ អ្នកគ្រប់គ្រងតំបន់ទេសចរណ៍អង្គរ និងបណ្តាជននានា ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការរំលោភដីធ្លីនៅកម្ពុជា។ ពួកគេសុទ្ធតែមានសញ្ជាតិ«តែមួយ» តើពួកគេបានបង្ហាញ នូវស្នាដៃ និង«ផល»ជាវិជ្ជមាន និងអវិជ្ជមានអ្វីខ្លះ សម្រាប់ជាតិ និងប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជានោះ?
ផ្ទុយទៅវិញ ដូចលោក ប៊េអាត រីឆឆ្ន័រ (Beat Richner) ជាតិស្វីស ជាស្ថាបនិកមន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផា, លោក អេឡិច ដាវីដសុន (Alex Gonzalez Davidson) ជាតិអេស្បាញ ប្រធានអង្គការមាតាធម្មជាតិ ដែលល្បីឈ្មោះក្នុងការការពារតំបន់អារ៉ែងជាដើម ពួកគាត់សុទ្ធតែស្រឡាញ់ខ្មែរ ខ្លាំងជាងខ្មែរខ្លួនឯង (មួយចំនួន) ផង។ សំនួរសួរទៀតថា តើជនដែលមានសញ្ជាតិបរទេសទាំងនោះ មកប្រទេសកម្ពុជា ដើម្បីការពារផលប្រយោជន៍ខ្មែរ បំរើខ្មែ ឬបំផ្លាញខ្មែរ?
បើអញ្ចឹងទេ តើពិតជាមាន«ភាពចាំបាច់»ឬទេ ក្នុងការដឹកនាំស្ថាប័នមួយ ឲ្យមាន«ប្រសិទ្ធភាព» និង«ឯករាជ្យ»ទៅបាន លុះត្រាតែជននោះមានសញ្ជាតិតែមួយ?
មន្ត្រីដដែលបានថ្លែងបន្តថា ច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដែលជាច្បាប់កំពូលរបស់កម្ពុជាបាន ផ្តល់សិទ្ធិទៅប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទូទៅ អាចមាន«សញ្ជាតិពីរ»បាន។ ហើយរដ្ឋធម្មនុញ្ញនេះដដែល ក៏បានអនុញ្ញាតជាស្រេច ឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទាំងពីរភេទ មានសិទ្ធិចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងជីវភាពនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច និង វប្បធម៌របស់ប្រទេសជាតិ មិនថាមានសញ្ជាតិច្រើន ឬតិចឡើយ។ ដូច្នេះសញ្ជាតិរបស់មនុស្សនោះ មិនសំខាន់ទេ តែអ្វីដែលសំខាន់៖ «តើបុគ្គលនោះជាអ្នកណា? មានកម្រិតវប្បធម៌សិក្សា និងការចេះដឹងកម្រិតណា? អ្នកនោះមានភាពស្អាតស្អំ និងការគាំទ្រកម្រិតណា? ហើយធ្វើការ ដើម្បីតែប្រយោជន៍បុគ្គល បក្សពួកនិយម ឬធ្វើដើម្បីជាតិ និងប្រជារាស្រ្តទាំងមួល?»