ភាគច្រើននៃកម្មករធ្វើការងារតាមផ្ទះ គឺជាស្រ្តី ហើយជាពិសេសគឺស្រ្តីវ័យក្មេងៗមិនទាន់គ្រប់អាយុ ដែលបានធ្វើ​ចំណាកស្រុកពីតំបន់ដាច់ស្រយាល ដោយសារតែមិនមានជម្រើស មិនមានចំណេះដឹង​ ក្នុងការស្វែងរកការងារ​ធ្វើ​សមរម្យ និងកត្តាខ្វះខាតជីវភាព។ ខាងក្រោមនេះ ជាកិច្ចសម្ភាសមួយរបស់ទស្សនាវដ្ដីមនោរម្យ.អាំងហ្វូ ជាមួយ​អតីត​អ្នកបំរើការងារតាមផ្ទះមួយរូប ដែលបច្ចុប្បន្នជាអនុប្រធាន បណ្តាញកម្មករធ្វើការងារតាមផ្ទះ ដើម្បីដឹងថាតើកម្មករ​ដែលបំរើ​ការងារ​តាមផ្ទះ ត្រូវជួបបញ្ហាលំបាកអ្វីខ្លះ?

រូបថតជំនួស បង្ហាញពីក្មេងស្រីអនីតិជន រងគ្រោះមួយរូប។ (រូបថតឯកសារ)

សម្ភាសកម្មករបម្រើការតាមផ្ទះ - «ផលលំបាកនៃអ្នកធ្វើការងារតាមផ្ទះគឺលំបាកមែនទែន ជាក់ស្តែងដូចខ្ញុំបានធ្វើ​ការងារតាមផ្ទះឱ្យគេនៅទីក្រុងភ្នំពេញ អញ្ចឹងខ្ញុំត្រូវទទួលការគាបសង្កត់ពីម្ចាស់ផ្ទះ ហើយនឹងទទួលរងការបំពាន​ពី​ថៅកែប្រុស និងប្អូនថ្លៃម្ចាស់ផ្ទះ មានការប៉ុនប៉ងរំលោភបំពានលើរូបរាងកាយយើងផងដែរ។ នេះហើយ ដែលធ្វើឱ្យ​យើង​ជាមនុស្សម្នាក់ ដែលមានការឈឺចាប់ តស៊ូនៅក្នុងការងារ»។ នេះការលើកឡើងរបស់របស់អ្នកស្រី យឹម សុធី អនុប្រធានបណ្តាញកម្មករធ្វើរតាមផ្ទះ ដែលអ្នកស្រីត្រូវរ៉ាប់រង ការលំបាកនានាក្នុងអំឡុង​ពេលដែលអ្នកស្រីជាកម្មករ​បំរើការងារតាមផ្ទះ ឱ្យគ្រួសារដែលរស់នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ អ្នកស្រីនិយាយថា គឺបទពិសោធន៍ជីវិត និងកម្លាំង​ចិត្តជំនះទាំងនោះហើយ  ដែលតម្រូវឱ្យអ្នកស្រីត្រូវតែតស៊ូ ធ្វើការទាមទារដើម្បីសិទ្ធិរបស់កម្មករក្នុងវិស័យនេះ។

អ្នកស្រីបានឱ្យដឹងថា របស់រហូតមកដល់ពេលនេះ មានស្រ្តីដែលជាអ្នកបំរើការងារតាមផ្ទះចំនួន២៤ម៉ឺននាក់ហើយ នៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ។

អនុប្រធានបណ្តាញកម្មករធ្វើរការតាមផ្ទះរូបនេះបាន ពន្យល់ថា ដោយសារតែ«គ្មានជម្រើស» ទើបធ្វើឱ្យស្រ្តី​ធ្លាក់ខ្លួន​ធ្វើការបំរើគេទាំងវ័យក្មេង។ «គ្មានជម្រើស» ដែលធ្វើឱ្យមកស៊ីឈ្នួលធ្វើការងារតាមផ្ទះនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ព្រោះ៖

ទី១. កត្តាជីវភាពខ្វះខាតរបស់គ្រួសារពួកគាត់ ដែលភាគច្រើន ច្រើនតែជាស្រ្តីមេម៉ាយ មានកូនច្រើនត្រូវទទួលបន្ទុក ដូច​នេះមានតែជម្រុញពួកគាត់ជាម្តាយ ត្រូវយកកូនមកផ្ញើឱ្យធ្វើការងារនៅតាមផ្ទះ ដើម្បីដោះស្រាយជីវភាព។

ទី២. ដោយសារតែឪពុកម្តាយខ្ចីលុយគេ នៅពេលដែលគ្មានលុយសងគេ ដំណោះស្រាយដែលសមរម្យ​មានតែត្រូវ​យកកូនឱ្យធ្វើការបំរើគេ ដើម្បីយកប្រាក់មកដោះស្រាយបំណុល។

តំណាងស្ត្រីធ្វើការតាមផ្ទះ។ (រូបថត សហការី)

នៅកម្ពុជា ដោយសារតែកំណើននៃតម្រូវការកម្មករធ្វើការងារតាមផ្ទះ បានទាក់ទាញស្រ្តីវ័យក្មេងៗ ដែលអ្នកខ្លះ​មិន​ទាន់ទាំងគ្រប់អាយុ ដើម្បីធ្វើការងារផងនោះ បានធ្លាក់ខ្លួនចូលក្នុងវិស័យការងារជាស្រ្តីបំរើការងារតាមផ្ទះនេះ។ បើ​ទោះបីជាការអនុម័តច្បាប់ កាលពីឆ្នាំ១៩៩៧ បានផ្តល់និយមន័យឱ្យអ្នកធ្វើការងារតាមផ្ទះក៏ដោយ ប៉ុន្តែច្បាប់នេះ​មិនបានដាក់បញ្ចូលកម្មករធ្វើការតាមផ្ទះ ឱ្យស្ថិតក្រោមកិច្ចការពារដោយច្បាប់នោះទេ។ កម្មករធ្វើការតាមផ្ទះ មិនមាន​សិទ្ធិដូចកម្មករនៅវិស័យផ្សេងទៀត ពិសេសក្នុងការទទួលបានប្រាក់ខែសមរម្យ និងសិទ្ធិក្នុងការធ្វើការងារ​ក្នុងមួយ​ថ្ងៃ៨ម៉ោងនោះឡើយ។ ដោយសារហេតុនេះហើយ ទើបធ្វើឱ្យកម្មករក្នុងវិស័យនេះ ងាយធ្លាក់ខ្លួនទៅក្នុង​ស្ថានភាព​កេងប្រវ័ញ្ច និងរំលោភបំពានពីម្ចាស់ផ្ទះ។

«បង្ខំឱ្យស៊ីកំអួតខ្លួនឯង ...»

ករណីនៃការរំលោភសិទ្ធិនេះដែរ អ្នកស្រី យឹម សុធី បានលើកយកករណីក្មេងស្រីម្នាក់ ដែលបំរើការងារឱ្យម្ចាស់ផ្ទះ ដែល​ស្ថិតនៅម្តុំផ្លូវវ៉េងស្រេងមកបញ្ជាក់ថា នៅពេលដែលក្មេងស្រីម្នាក់នោះ ធ្វើការស៊ីឈ្នួលតាមផ្ទះយូៗទៅ រហូត​ដល់ម្តាយមានការជំពាក់បំណុល យកប្លង់ដីមកបញ្ចាំម្ចាស់ផ្ទះ បានធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍របស់នាងជាខ្លាំង ធ្វើការទាំងមិនសប្បាយចិត្ត។ ដល់ថ្ងៃមួយ ពេលដែលនាងមិនស្រួលខ្លួន នាងត្រូវបានម្ចាស់ផ្ចះបង្ខំឱ្យធ្វើការ  នាង​បានក្អួត។ ប៉ុន្តែថៅកែចិត្តអាក្រក់ បានបង្ខំឱ្យនាងស៊ីកំអួតខ្លួនឯង។

អ្នកស្រីពន្យល់បន្ថែមថា៖ «ទាក់ទងនឹងករណីទាំងអស់នេះ ក្រុមបណ្តាញរបស់យើងនឹងតស៊ូដើម្បីអី? គឺដើម្បី​ឱ្យ​ពួក​គាត់ជាអ្នកធ្វើការងារតាមផ្ទះ ឱ្យមានប្រាក់សមរម្យ ដូចជាកម្មករក្នុងវិស័យផ្សេងផងដែរ។ ពួកយើងនឹងចូលរួម​ទាំង​អស់គ្នា ឱ្យបានច្រើន ដើម្បីសុំឱ្យរដ្ឋាភិបាលផ្តល់សច្ចាប័នលើអនុសញ្ញាលេខ១៨៩។ ប្រសិនជាអនុសញ្ញានេះ បាន​ចេញដោយច្បាប់ហើយ អញ្ចឹងអ្នកធ្វើការងារតាមផ្ទះ ពួកគាត់នឹងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើន ទាក់ទងនឹងការងារ មានកំណត់ម៉ោងច្បាស់លាស់ ថ្ងៃសម្រាក និងមានទទួលខុសត្រូវពីរបបថែទាំសុខភាព។»៕