បនល្បែងនៅអាស៊ីបើកកាន់តែច្រើនដើម្បីចំណេញ - ចុះកម្ពុជា?
- ដោយ: កេសរ កូល អត្ថបទ៖ កេសរកូល ([email protected]) - ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី០២ ធ្នូ ២០១៥
- កែប្រែចុងក្រោយ: December 02, 2015
- ប្រធានបទ: ល្បែងស៊ីសង
- អត្ថបទ: មានបញ្ហា?
- មតិ-យោបល់
-
រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេស ក្នុងតំបន់អាស៊ីខាងកើត កំពុងទាក់ទាញទេសចរណ៍ តាមរយៈការបង្កើតបនល្បែង។ ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងនេះ រដ្ឋាភិបាលទាំងនោះ បានរិះរកមធ្យោបាយធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីគេចចេញពីបញ្ហាសង្គម ដែលអាចកើតមានឡើង សម្រាប់ប្រជាជនខ្លួនឯង (ឧទាហរណ៍ សម្រាប់អ្នកចាញ់ល្បែងធ្ងន់ធ្ងរ) ប៉ុន្តែស្វែងរកការទាក់ទាញ ធ្វើយ៉ាងណា អាចឲ្យមានចំណូល ដ៏សន្ធឹកសន្ធាប់មកវិញ។ ជាពិសេស រកមធ្យោបាយយ៉ាងណា ដើម្បីបង្កើតការងារធ្វើ ដោយបញ្ឈៀស នូវការយកប្រាក់ខែ របស់បុគ្គលិកទាំងនោះ មកបំផ្លាញចោល នៅលើតុល្បែង។
ជាគំរូនៅប្រទេសសិង្ហបុរី អ្នកដែលអាចចូល លេងល្បែងនៅកាស៊ីណូ ត្រូវតែបង់កម្រៃប្រចាំថ្ងៃ ៨០ដុល្លារ ឬអាចទិញប័ណ្ណចេញចូល លេងក្នុងកាស៊ីណូ ដែលមានតម្លៃ ១.៦០០ ដុល្លារអាមេរិក សម្រាប់រយៈពេលមួយឆ្នាំ។ ចំណែកការចូលលេងល្បែងកាស៊ីណូ មានតម្លៃប្រមាណ ១០០ដុល្លារអាមេរិកក្នុងមួយខែ។ វិធានការនេះ នឹងលើកទឹកចិត្តដល់ពលរដ្ឋសិង្ហបូរី ឲ្យងាកមកទុកប្រាក់សន្សំ ជៀសជាងការចូលលេងល្បែង នៅកាស៊ីណូ។
សម្រាប់ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងវិញ ក៏មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានដែរ។ លោក គីម ជីន-ហ្គូន (Kim Jin-Gon) ប្រធាននាយកដ្ឋានទេសចរណ៍ នៃក្រសួងវប្បធម៌កូរ៉េខាងត្បូង បានឲ្យដឹងថា៖ «ក្នុងការគិតរបស់យើង ជនជាតិកូរ៉េខាងត្បូង នៅមិនទាន់មានភាពចាស់ទុំ ក្នុងការលេងល្បែងស៊ីសង ដូចជាការកំសាន្ដនោះនៅឡើយ»។
មន្ត្រីរូបនេះ បានថ្លែងបន្តទៀតថា៖ «យើងបានហាមឃាត់ពួកគេ មិនឲ្យចូលបនល្បែង ព្រោះយើងគិតទៅដល់ពលរដ្ឋ ដែលលេងចាញ់ល្បែង ថាជីវិតពួកគេ មានសារសំខាន់ខ្លាំងណាស់»។
ចំណូលដែលទទួលបានពីបនល្បែង មានតួលេខគួរឲ្យកត់សម្គាល់ ហើយដែលធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាល នៃប្រទេសទាំងនេះ ស្រវ៉ាចង់ឲ្យមានបនល្បែង នៅក្នុងប្រទេសរបស់ផងខ្លួន។ គ្រាន់តែនៅក្នុងឆ្នាំ២០១២មួយ ប្រទេសចិនរកចំណូលបាន ៣៨កោដដុល្លារ (ប្រមាណជា៣៣កោដអ៊ឹរ៉ូ) តែនៅក្នុងទីក្រុង ម៉ាកាវ មួយប៉ុណ្ណោះ។ ចំណូលនេះ មានទំហំធំជាងឆ្ងាយ បើប្រៀបទៅនឹងចំណូល នៅក្នុងទីក្រុង ឡាសវេហ្គាស សហរដ្ឋអាមេរិក។
ចំពោះប្រទេសកម្ពុជាវិញ ការវិនិយោគ លើវិស័យកាស៊ីណូ ក៏បានកើនឡើងដែរ និងជាបន្តបន្ទាប់ ជាពិសេសនៅតាមតំបន់ព្រំប្រទល់ រវាងកម្ពុជា-វៀតណាម និងកម្ពុជា-ថៃ។ ប៉ុន្តែប្រាក់ចំណូលរកបាន ពីវិស័យនេះ មិនបានជួយឲ្យកម្ពុជា មានឱកាសដើម្បីបង្កើន ភាពសម្បូរសប្បាយនោះឡើយ។ ខណៈពេលដែលច្បាប់គ្រប់គ្រងកាស៊ីណូទន់ខ្សោយ អាចប៉ះពាល់ដល់សន្តិសុខសង្គម និងជាប្រភពសម្រាប់បង្វែរទឹកប្រាក់ពុករលួយទៅជាប្រាក់ស្របច្បាប់ ការបើកបនល្បែងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា បែរជាបានជួយឲ្យម្ចាស់អាជីវកម្ម រកប្រាក់បានយ៉ាងកាក់កបទៅវិញ។ នេះ បើតាមការលើកឡើង របស់ក្រុមអង្គការសិទ្ធិមនុស្ស និងអ្នកវិភាគសេដ្ឋកិច្ចមួយចំនួន។
ស្រង់សម្ដី ដោយវិទ្យុអាស៊ីសេរី លោក អ៊ូ វីរៈ អ្នកវិភាគឯករាជ្យដ៏ល្បីឈ្មោះ បានយកករណីបនល្បែង ណាហ្គា ដ៏ធំមួយនៅកណ្ដាលរាជធានីភ្នំពេញ មកបញ្ជាក់ថា៖ «ណាហ្គា រាយការណ៍នៅទីក្រុងហុងកុង គឺបានអួតពីផលចំណេញខ្ពស់ជាងគេទាំងអស់ គឺចេញមកពីទីក្រុងភ្នំពេញ។ តែបើមើលពីថវិកាដែល ណាហ្គា បង់ចូលជាតិវិញ គឺសូន្យតែម្ដង គឺមានតិចមែនទែន។ ចំពោះខ្ញុំ អ្វីដែលសោកស្ដាយនោះ គឺយើងបានផ្ដល់សិទ្ធិឲ្យ ណាហ្គា ហ្នឹង ចំណេញលុយប្រមាណជាង ៣០០លានដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ ប៉ុន្តែយើងអត់បានយកពន្ធជួយជាតិយើងត្រឹមត្រូវ។»។
ណាហ្គាខប ជាក្រុមហ៊ុនមេរបស់កាស៊ីណូ ណាហ្គាវើល ដែលចុះបញ្ជីនៅផ្សារហ៊ុនទីក្រុងហុងកុង បានឲ្យដឹងក្នុងរបាយការណ៍ មិនទាន់់ធ្វើសវនកម្មកាលពីដើមខែមេសា ឆ្នាំ២០១៥ថា ចំណូលពីវិស័យល្បែងសរុបបានកើនដល់ ១១៣,៥ លានដុល្លារអាមេរិក នៅក្នុងតែត្រីមាសទី១ ឆ្នាំ២០១៥ ធៀបនឹង ៧៦,៨ លានដុល្លារនៅត្រីមាសទី១ ឆ្នាំ២០១៤។
លោក អ៊ូ វីរៈ បានឲ្យដឹងទៀតថា ការវិនិយោគកាស៊ីណូនៅភ្នំពេញ បានប៉ះពាល់ដល់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជា ដោយសារតែការអនុវត្តច្បាប់នៅធូររលុងពេក។ ម្យ៉ាងវិញទៀត កាស៊ីណូ គឺជាទីកន្លែងមួយសម្រាប់បង្វែងលុយមិនស្របច្បាប់ដែលបានមកពីអំពើ ពុករលួយ និងការលក់សម្បត្តិធម្មជាតិផ្សេងៗ ទៅជាលុយស្របច្បាប់។ ការសើរើកិច្ចសន្យា អាជីវកម្មកាស៊ីណូទាំងអស់ អាចប្រមូលបានធនធាន ជាច្រើនលានដុល្លារអាមេរិករៀងរាល់ឆ្នាំ ជំរុញឲ្យសេដ្ឋកិច្ចជាតិ។
សូមរំលឹកជូនថា បើគិតមកត្រឹមចុងឆ្នាំ២០១៤ ចំនួនកាស៊ីណូដែលទទួលអាជ្ញាប័ណ្ណ កំពុងប្រតិបត្តិការនៅប្រទេសកម្ពុជា មានចំនួន៥៧ ភាគច្រើនស្ថិតនៅតំបន់ព្រំដែនកម្ពុជាថៃ និងវៀតណាម ឬសមាមាត្រនឹងចំនួនជិត ៨ពាន់ស្លុតម៉ាស៊ីន (Slot Machines) និងជាង ២.៥០០ទូរនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា។ សម្រាប់ច្បាប់គ្រប់គ្រងកាស៊ីណូវិញ ត្រូវបានមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ ពីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ចនិងហិរញ្ញវត្ថុ អះអាងកាលពីដើមឆ្នាំ ថានឹងអាចត្រូវរដ្ឋសភាអនុម័តរួច នៅក្នុងអំឡុងនៅឆមាសទី២ ឆ្នាំ២០១៥នេះ។ ប៉ុន្តែថាតើច្បាប់នេះ មកដល់ណា មានរូបរាងបែបម៉េចនោះ វាហាក់ដូចជាស្ថិតក្នុងភាព«អាថ៌កំបាំង»នៅឡើយ៕