តាមការអះអាងរបស់លោក អ៊ិត សំហេង រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការងារ បានឲ្យដឹងថា សេចក្តីព្រាងច្បាប់ ដែលកំពុង​ស្ថិតក្នុងដៃក្រសួងនេះ នឹងត្រូវធ្វើការបញ្ចូន ទៅកាន់រដ្ឋសភាអនុម័ត ក្នុងឆ្នាំ២០១៥នេះ។ ការគ្រោងនឹងបញ្ជូន សេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះ ត្រូវបានលោក អ៊ិត សំហេង ពន្យល់ទៀតថា សេចក្តីព្រាងច្បាប់ ស្តីពីសហជីពនេះ មាន​អាយុ៧ឆ្នាំហើយ ដែលក្នុងរយៈពេលនេះ បានឆ្លងកាត់ នូវការជជែកពិភាក្សាគ្នាច្រើន ជាមួយសហជីព​ដែល​ពាក់​ព័ន្ធ រួមទាំងសិក្ខាសាលា បានធ្វើឡើងចំនួនប្រាំពីរលើក មកហើយដែរ។

ការថ្លែងអះអាង របស់លោករដ្ឋមន្ត្រី បានលើកឡើង ក្នុងសន្និសីទថ្នាក់ជាតិ ស្តីពីទំនាក់ទំនង វិជ្ជាជីវៈលើកទី៦ ក្រោមប្រធានបទ «កម្ពុជាដើម្បីសន្តិភាព ក្នុងទំនាក់ទំនងវិជ្ជាជីវៈ» នាព្រឹកថ្ងៃទី១៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៦ នៅ​សណ្ឋាគារ​អ៊ីនធើខន។

លោក អ៊ិត សំហេង បានថ្លែងទៀតថា៖ «ភាគីនីមួយៗ មិនអាចចង់បានច្បាប់មួយ ទៅតាមគំនិតយើងទាំង​ស្រុង​ទេ។ ច្បាប់សហជីព ត្រូវមានយោបល់សហជីព នៅក្នុងហ្នឹងហើយ ប៉ុន្តែក៏ត្រូវបានយោបល់ភាគី (របស់) រដ្ឋាភិបាល និងភាគីផ្សេងទៀត នៅក្នុងនោះដែរ។ (...) រដ្ឋាភិបាលគ្មានគោលបំណង ដើម្បីនឹងធ្វើច្បាប់នេះ ដើម្បី​ទៅគាបសង្កត់សហជីពទេ។ យើងមានប្រយោជន៍អ្វី នឹងគាបសង្កត់សហជីព? យើងយកសហជីព និងអង្គការ​វិជ្ជាជីវៈ​ទាំងអស់ មកធ្វើជាដៃគូ។»

«ច្បាប់ដែលជាការចង់បាន របស់រដ្ឋាភិបាលខ្លួនឯង»

សម្រាប់ក្រុមសហជីពមួយចំនួនវិញ នៅតែប្រកាន់ជំហរ ស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាលទម្លាក់ចោល នូវសេចក្តីព្រាងច្បាប់ ស្ដីពីសហជីពនេះដដែល។ លោកអាត់ ធន់ ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីព ប្រជាធិបតេយ្យកម្មករកាត់ដេរកម្ពុជា ហៅ ស៊ីខាវដូ (C.CAWDU) បានអះអាងថា កម្ពុជាមានច្បាប់ការងារ មានរដ្ឋធម្មនុញ្ញ អនុសញ្ញាលេខ៨៧ ៩៨ របស់​អង្គការអាយឡូ (ILO) ប្រកាសលេខ៣០៥ និងប្រកាសលេខ ០១៦ និង០២១ ដែលនិយាយពីនីតិវិធី នៃការ​បង្កើតសហជីព។ លោកបន្តថា អ្វីទាំងអស់នេះ អាចយកមកអនុវត្តជាផ្លូវច្បាប់ បានសម្រាប់ការងារ​របស់​សហជីព។ លោកថា ការសំខាន់នោះ សូមកុំឲ្យតែរដ្ឋាភិបាល និងនិយោជក ទៅរំលោភទៅលើនីតិវិធីទាំងនោះ សហជីពនឹងមានសេរីភាព ពេញលេញគ្រប់គ្រាន់ហើយ។

មេដឹកនាំសហជីបរូបនេះ បានថ្លែងអះអាងថា ច្បាប់នេះ ពិតជាការចង់បាន របស់រដ្ឋាភិបាលខ្លួនឯង ដែល​មិន​មែន​ជាតម្រូវការ របស់សហជីព ឬនិយោជកឡើយ។ លោកបញ្ជាក់ថា «បើរដ្ឋាភិបាល នៅតែចង់បានច្បាប់​នេះ យើងស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាល ផ្តល់ឲ្យការពិនិត្យ ពិគ្រោះយោបល់ និងយកហេតុផល ដែលសហជីពបានដាក់ទៅ​នោះ ដើម្បីកែប្រែឲ្យបានច្រើន តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ (...) បើគ្មានការកែប្រែទេ វាប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិកម្មករ យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ។»

លោក អាត់ ធន់ បានលើកយកមាត្រា១៣ ក្នុងកិច្ចដំណើរការ នៃសេចក្តីព្រាងដំបូង មកពន្យល់ថា សហជីពមួយ ដែលអាចបង្កើតបាន លុះណាមាន២០ភាគរយ នៃកម្មករនិយោជិក ក្នុងក្រុមហ៊ុននោះ។ ឥឡូវនេះ ស្រាប់​តែ​ឡើង​ដល់២៥ភាគរយ នៃកម្មករក្នុងរោងចក្រទាំងមួល ទើបអាចបង្កើតសហជីពបាន។ លោកដាក់ជាសំនួរថា តើ​ក្នុង​ដំណាក់កាលដំបូង តើមានសមាជិកមកពីណា បើមិនទាន់បង្កើតសហជីពនោះ? ហើយបង់វិភាគទាន​យ៉ាង​ដូចម្តេច បើមិនទាន់មានសហជីព។ លោកចាត់ទុកថា នេះជាកិច្ចការមួយ ដែលរដ្ឋាភិបាល កំពុងរារាំង មិន​ឲ្យ​មាន​សហជីពត្រូវបានបង្កើតឡើង តាមរយៈការហាមឃាត់ ឬទប់ស្កាត់ដោយនិយោជក។

លោកបានថ្លែងឲ្យដឹងទៀតថា៖ «ច្បាប់ថ្មីនេះ មិនត្រឹមតែបង្កើតសហជីពថ្មី មិនបានទេ សូម្បីសហជីពចាស់ ក៏​រក្សាមិនបានដែរ។ ព្រោះមាត្រាខាងមុខនិយាយថា ក្រោយពីច្បាប់នេះចូលចាធរមាន សហជីពទាំងអស់ ត្រូវ​ចុះ​បញ្ជីឡើងវិញ។ ហើយបើសមាជិក ដែលទាបជាង២៥ភាគរយនោះ សហជីពនោះ គេនឹងមិនចុះឈ្មោះ​ឲ្យ​ទេ។»

យ៉ាងណាក៏ដោយ លោក អ៊ិត សំហេង រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការងារ បានទទួលស្គាល់ថា ទាំងក្រសួង ទាំង​រដ្ឋាភិបាល មិនអាចធ្វើការដោយខ្វះការចូលរួម ពីសហជីពទាំងនោះបានឡើយ ហើយក្រៅពីកិច្ចសហការនេះ លោកនឹង​ធ្វើការលើកទឹកចិត្ត ដល់សហជីពទាំងអស់ ដើម្បីឲ្យមានការចូលរូមដែរ។ លោករដ្ឋមន្ត្រី បានបញ្ជាក់ថា អ្វីដែល​រដ្ឋាភិបាលចង់បាន ចំពោះសេចក្តីព្រាងច្បាប់សហជីពនេះ ព្រោះច្បាប់នេះ អាចចូលរួម«បង្ការ» នូវភាព​«អវិជ្ជមាន»​មួយចំនួន ដែលនឹងកើតមាន ហើយអាចធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ ដល់សេរីភាពសហជីពខ្លួនឯង ផ្នែក​ចង្វាក់​ផលិតកម្ម និងការវិយោគនៅកម្ពុជាផង៕