«មិនជឿថាប្អូនខ្ញុំនៅលើយន្ដហោះ AirAsia លុះឃើញរូបថត... ស្រក់ទឹកភ្នែក»
- ដោយ: សេក មនោរកុមារ អត្ថបទ៖ សេក មនោរកុមារ ([email protected]) - ប៉ារីស ថ្ងៃទី០៤ មករា ២០១៥
- កែប្រែចុងក្រោយ: January 05, 2015
- ប្រធានបទ: គ្រោះអាកាស
- អត្ថបទ: មានបញ្ហា?
- មតិ-យោបល់
-
កញ្ញា យុនីតា ស៊ីវ៉ាល់ (Yunita Syawal) យុវតីជាតិឥណ្ឌូនេស៊ីមួយរូបអាយុ២៥ឆ្នាំ ដែលរស់នៅរដ្ឋធានី ចាការតា បានដឹងដំណឹងពីគ្រោះថ្នាក់យន្ដហោះ តែមិនបានគិតសោះឡើយថា ដំណឹងនេះមានជាប់ទាក់ទងដល់រូបនាង។ រហូតដល់មួយរយៈពេលក្រោយមក ទើបនាងទប់អារម្មណ៍ខ្លួនលែងបាន បន្ទាប់ពីនាងទទួលបានរូបថតចុងក្រោយមួយសន្លឹក ដែលមិត្តភ័ក្ររបស់ប្អូននាង ទទួលបានហើយបានបញ្ជូនបន្តមកនាង។
រូបថតដែលថតពីស្នាមញញឹមចុងក្រោយ របស់ប្អូនប្រុសរបស់នាង បានក្លាយជាសារផ្ដាច់ព្រលឹង ដែលធ្វើឲ្យនាង យុនីតា ស្រក់ទឹកភ្នែកដោយមិនដឹងខ្លួន។ នាងបានទូរស័ព្ទទៅម្ដាយឪពុកនាង ហើយពួកគាត់ក៏បានអះអាងដែរថា ប្អូនប្រុសនាង ពិតជាបានចាកចេញទៅ ដោយជិះយន្ដហោះ QZ8501 ពិតប្រាកដ។ នាងបានថ្លែងប្រាប់អ្នកកាសែតថា៖ «រឿងមួយដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន គឺធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្រុង ស៊ូរ៉ាបាយ៉ា ជាបន្ទាន់»។
ក្រុង ស៊ូរ៉ាបាយ៉ា ជាទីក្រុងទីពីរបស់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី បន្ទាប់ពីរដ្ឋធានី ចាការតា ហើយក៏ជាទីក្រុងដែលយន្ដហោះ អ៊ែរអេសៀ ដឹកមនុស្ស១៦២នាក់ បានងើបខ្លួនហោះចេញ កាលពីព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ ឆ្ពោះទៅប្រទេសសាំងហ្គាពួរ ទិសដៅទេសចរណ៍ ដែលយុវជន ហេនដ្រា ហ្គូណាវ៉ាន់ ស៊ីវ៉ាល់ (Hendra Gunawan Syawal) អាយុ២៣ឆ្នាំ ប្អូនប្រុសរបស់នាង យុនីតា ចង់ទៅដើរកំសាន្ដនាពេលបុណ្យចូលឆ្នាំសកល ជាមួយនឹងមិត្តភ័ក្របីនាក់ទៀត។ ពួកគេឆ្លៀតពេល ឡើងទៅដល់លើយន្ដហោះ បានថតរូបដោយខ្លួនឯងមួយសន្លឹក ដើម្បីផ្ញើរទៅបង្អួតមិត្តភ័ក្រផ្សេងទៀត។
តែភាពក្អាកក្អាយរបស់ក្រុមយុវជន បានកើតឡើងត្រឹមតែរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ ព្រោះបន្ទាប់ពីបានងើបខ្លួនផុតពីដីបាន៤២នាទី យន្ដហោះបានជួបខ្យល់ព្យុះ ធ្លាក់នៅកណ្ដាលសមុទ្រហ្សាវ៉ា (Java) ហើយក៏បាត់ដំណឹងសូន្យឈឹងតែម្ដង រហូតមកដល់ពេលនេះ។ តែវាការបាត់ដំណឹង ដែលនាង យុនីតា ពិបាកនឹងទ្រាំទ្រ ព្រោះថាប្អូនប្រុសរបស់នាង តែប្រាប់នាងឲ្យដឹងគ្រប់ដំណើរ ដើរទៅណាមកណារបស់ខ្លួន។ នាងបន្តរៀបរាប់ទាំងស្រក់ទឹកភ្នែកថា៖ «វាបានទូរស័ព្ទមកខ្ញុំថា វាបានចេញទៅដើរលេងនៅកន្លែងមួយ ហើយសួរខ្ញុំចង់បានអ្វី ក្រែងលោវាអាចយកមកផ្ញើរខ្ញុំបាន។ វាបានទូរស័ព្ទមកខ្ញុំនៅមុនមួយថ្ងៃ តែវាមិនបាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំ ពីដំណើរទៅលេងប្រទេសសាំងហ្គាពួរទេ។»
នាង យុនីតា បានមកដល់ក្រុងកំណើត ស៊ូរ៉ាបាយ៉ា វិញ តែនាងត្រូវរងចាំដំណឹង មកដល់ឥឡូវពេញមួយសប្ដាហ៍ ដែលហាក់ដូចជាមួយឆ្នាំ។ ក្នុងប៉ុន្មានថ្ងៃដំបូង នាងទៅរង់ចាំដំណឹងជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារអ្នកដំណើរផ្សេងទៀត ដើម្បីចាំស្ដាប់ដំណឹងពីយន្ដហោះ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីបំណែកយន្ដហោះត្រូវបានរកឃើញ ក្ដីសង្ឃឹមចុងក្រោយ មានតែធ្វើយ៉ាង ត្រូវទៅរកសាកសពប្អូនរបស់នាង ដើម្បីយកមកធ្វើបុណ្យប៉ុណ្ណោះ។
ស្គាល់ដោយសារសក់
ពីក្នុងចំណោមសាកសពទាំង៣១ ដែលបានត្រូវស្រង់ពីក្នុងទឹក ក្នុងដំណាក់កាលដំបូងកាលពីថ្ងៃសៅរ៍ នាង យុនីតា បានស្គាល់ភ្លាមថា សាកសពមួយនោះគឺជាប្អូនរបស់នាង។ នាងអាចចំណាំបាន នៅត្រង់សក់ក្បាល ដែលយុវជន ហេនដ្រា តែងតែកាត់យកម៉ូដ និងជាពិសេស ហេនដ្រា បានទៅកាត់សក់នេះនៅមួយថ្ងៃមុន រួចបានថតរូបផ្ញើរមកនាង។ ជាមួយនឹងដំណក់ទឹកភ្នែកដ៏ជន់ជោរ យុនីតា បានរៀបរាប់ទៀតថា៖ «មុនដំបូង យើងនៅតែសង្សឹមថា វាប្រាកដជានៅរស់។ តែឥឡូវនេះអ្វីៗ បានហួសអស់ទៅហើយ។ យើងបានរកឃើញសាកសព គឺប្រាកដហើយថា វាពិតជាបានទៅបាត់មែន។»
ក្ដារមឈូសសព ហេនដ្រា ត្រូវបានរៀបចំរួចជាស្រេច នៅក្នុងសាលធ្វើបុណ្យ ដែលអមនៅក្បែរ ដោយរូបថតពោរពេញដោយស្នាមញញឹម របស់យុវជនដែលជាកូនទីប្រាំក្នុងគ្រួសារ។ នៅមិនឆ្ងាយពីមឈូស មានផ្ទាំងសារមរណទុក្ខជាច្រើន ត្រូវបានយកមកដាក់តំរៀប ដើម្បីជួយរំសាយទុក្ខរបស់ក្រុមគ្រួសារ។ ពីក្នុងចំណោមនោះ ក៏មានសារមរណទុក្ខមួយរបស់ក្រុមហ៊ុន អ៊ែរអេសៀ ដែរ ដែលសរសេរមានន័យថា៖ «យើងសូមរំលែកទុក្ខដ៏ក្រៀមក្រំរបស់អ្នក»៕
