«យើងមិនត្រូវការនូវជម្រកបណ្តោះអាសន្នទេ អ្វីដែលយើងត្រូវការគឺជាជំរករស់នៅយ៉ាងពិតប្រាកដ។ (...) តើជំរឿន​ឯកសារអ្វីទៀត តើឲ្យពួកខ្ញុំជំរឿនប៉ុន្មានដងទៀត ជាងពីរឆ្នាំមកហើយនេះ។ យើងត្រូវការឲ្យសង់អាគារ​ទីប្រាំបួន ទីដប់ មិនអាចបន្តររស់នៅលើគំនរសម្រាមតទៅទៀតបានទេ។» នេះជាការលើកឡើងរបស់ប្រជារងគ្រោះខាងដីធ្លី អ្នកស្រី ញឹម សុឃៀង បន្ទាប់ពីមានការសម្រុកចូលវាស់វែងដី ដោយគ្មានការជូនដំណឹងរបស់ក្រុមហ៊ុន ដែលដឹកនាំ​ដោយ​អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន​ថ្នាក់ក្រោម និងក្រោយពីពួកគាត់សម្រុកចូលក្នុងអាគារទីប្រាំបួន កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី១២ ខែកុម្ភៈ​នេះ។

ជ្រុងមួយនៅតំបន់បូរីកីឡា។ (រូបថត ឯកសារ)

សិទ្ធិ និងលំនៅដ្ឋាន - ក្រោយពីមានការចុះវាស់វែង ក្នុងការកំណត់ទំហំដីសម្រាប់ចែកជូនប្រជាពលរដ្ឋអ្នកបឹងកក់ ស្នាក់នៅជាបណ្តោះអាសន្ន និងការសម្រុកចូលស្នាក់នៅក្នុងអាគារទីប្រាំបួន នៃអ្នកដែលកំពុង​ខ្វះ​ជំរក​នោះ សាលា​រាជធានីភ្នំពេញ បានឲ្យតំណាងអ្នកពលរដ្ឋនៅបូរីកីឡា ចំនួន១២រូប ចូលទៅពិភាក្សាដើម្បីរកស្វែងរក​ដំណោះស្រាយ​ចំពោះបញ្ហានៃការ«សង់» សំណង់បណ្តោះអាសន្ននោះ ក្នុងព្រឹកថ្ងៃទី១៣ ខែកុម្ភៈឆ្នាំ២០១៤នេះ។

លោក ពេជ្រ លឹមឃួន តំណាងអ្នកបុរីកីឡា បានបញ្ជាក់ប្រាប់ទស្សនាវដ្តីមនោរម្យ.អាំងហ្វូ ក្រោយពីកិច្ចប្រជុំ​ជាមួយ​សាលារាជធានីភ្នំពេញថា លោកទទួលយកនូវប្រសាសន៍របស់លោក ប៉ា សុជាតិវង្ស ដែលបានលើកឡើងយ៉ាងល្អៗ ដោយមានគម្រោងជួយប្រជាពលរដ្ឋ និងបន្តរការដោះស្រាយជូនប្រជាពលរដ្ឋនោះ។ លោកបានបន្តរថា បញ្ហា​ដែល​កើតឡើងម្សិលម៉ិញនេះ ដោយសាតែគណកម្មការចម្រុះ ដែលចុះបោះបង្គោលកំណត់ជម្រក​បណ្តោះអាសន្នជូន​ពលរដ្ឋនោះ មិនបានសហការ និងពិភាក្សាជា មួយពលរដ្ឋមុនពេលចុះវាសវែងនោះ។

តំណាងប្រជារងគ្រោះ លោក ពេជ្រ លឹមឃួន បានបន្តរថា «យើងអាច​ទទួលយកបាន បើដូចអ្វីដែលបានសន្យា។ តែ​ត្រូវតែធ្វើឲ្យបានច្បាស់លាស់ មិនមែនបាតដៃ ជាខ្នងដៃនោះទេ។ ហើយក៏សុំឲ្យអាជ្ញាធរថ្នាក់ក្រោមទាំងនោះ ធ្វើអ្វី​ឲ្យ​ប្រាកដប្រជាជាមួយប្រជាពលរដ្ឋ។ កុំនិយាយយ៉ាងនេះ រួចទៅ​ធ្វើ​យ៉ាងនោះ ប្រជាពលរដ្ឋមិនមែនដប់គត់ទេ ប្រជា​ពលរដ្ឋក៏ជាមនុស្សដែរ។ (...) គាត់ថាដកសិទ្ធិចេញពីក្រុមហ៊ុន តែ​ក្រុមហ៊ុននៅតែបន្តរធ្វើតូបលក់រាល់ថ្ងៃ ហើយ​ក្រុម​ហ៊ុននោះ​ ក៏បានទៅឈរបញ្ជាអាជ្ញាធរថ្នាក់ក្រោមទាំងនោះទៀត ដូចជាការវាស់វែងពីម្សិលម៉ិញជាដើម។»

លោកបានបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា «ប្រជាពលរដ្ឋខ្ញុំស្រួលណាស់ មិនពិបាកទេ ព្រោះមិនចង់រស់នៅលើគំនរសម្រាម។ បើគាត់ដោះស្រាយខ្ញុំនឹងទទួលយកហើយ តែឲ្យមានការកំណត់ជាក់លាក់ តើត្រូវរងចាំប៉ុន្មានខែ ប៉ុន្មានឆ្នាំប៉ុនហ្នឹង​ទៅបានហើយ ខ្ញុំអស់ចិត្តហើយ។»

ទស្សនាវដ្តីមនោរម្យ.អាំងហ្វូ មិនអាចសុំការបញ្ជាក់ ពីអ្នកនាំពាក្យសាលារាជធានីលោក ឡុង ឌីម៉ង់ បានទេ​ដោយ​ភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងមិនបាន។ តែបើតាមលោក ពេជ្រ លឹមឃួន ដដែល បានបញ្ជាក់ថា លោក ប៉ាសុជាតិវង្ស បានបញ្ជា​ឲ្យដក​​ក្រុមហ៊ុននោះចេញពីតំបន់បុរីកីឡា និងឲ្យស្វែងរកអ្នកណាជាអ្នកបន្តរឲ្យនៅទីនោះទៀត។

ក្រោយពីចេញពីប្រជុំជាមួយសាលារាជធានីភ្នំពេញថា អ្នកស្រី ញឹម សុឃៀង ប្រជារងគ្រោះពីតំបន់បូរីកីឡាដដែល បានបញ្ជាក់ថា សាលារាជធានី​ភ្នំពេញ មិនបាន​សន្យាក្នុងការសង់អាគារទី៩ និងទី១០ ឲ្យទេ តែថានឹងមានការសង់ នូវជម្រកបណ្តោះ​អាសន្នសម្រាប់​អ្នកបុរីកីឡា ដែលមិនទាន់ទទួលបានផ្ទះ។ ការសង់នេះរូមមានបន្ទប់អនាម័យ ភ្លើង ទឹក និងប្រមូលសម្រាមចេញ។ តែលោក​មិនបានបញ្ជាក់ពីទំហំ នៃជម្រកបណ្តោះអាសន្ននោះទេ។

អ្នកស្រីញឹម សុឃៀងបន្តរថា «ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ពួកយើងមិនចង់បាននូវជំរកបណ្តោះអាសន្ននោះទេ។ យើងនឹង​តស៊ូប្តូរដោយការរស់នៅលើអាគារទីប្រាំបួននោះ ដោយមិនមានការរាថយទេ បើទោះបីមានការបណ្តេញ​ចេញ​ដោយ​បង្ខំជាថ្មីក៏ដោយ។ «ពីមុនព្រួយបារម្ភ តែពេលនេះអស់ការព្រួយបារម្ភហើយ។ ក្នុងរយៈពេលជាងពីរឆ្នាំនេះ ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​បាត់បង់កូន បាត់បង់ប្តី បាត់បង់ការងារ មុខរបរ កូនៗបាត់បង់ការសិក្សា។ អ្វីត្រូវការ គឺផ្ទះពិត។ តើការសន្យា​របស់​សាលារាជធានីនេះ មានអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យខ្ញុំជឿជាក់ទៀតដែរឬអត់។ ហេតុអ្វីមិនធ្វើការបកស្រាយរឿងអាគារទី៩ និងទី១០នេះ តើទៅណាទៅ?»

ថ្មីៗនេះមានសំណង់អាគារមួយ ដែលមិនទាន់សង់រួចរាល់ជាស្ថាពរ នៅឡើយ។ ហើយត្រូវបានពលរដ្ឋ​សម្រុកចូល​ស្នាក់នៅកាលពីថ្ងៃទី១២ ខែកុម្ភៈនេះមានចំនួន ២៦គ្រួសារ និងក្នុងមួយបន្ទប់ប្រាំគ្រួសារស្នាក់នៅ​ជាបណ្តោះ​អាសន្ន។ បើតាមលោក ពេជ្រ លឹមឃួន ដែលបានចូលរយមក្នុងការស្នាក់នៅអាគារនោះបានបញ្ជាក់ថា ទោះយ៉ាង​ណា គ្រួសាររបស់លោក ក៏មិនចុះចេញពីអាគារនោះដែរ។ តែលោកនឹងចាកចេញ ប្រសិនបើបុគ្គលណាម្នាក់​ជាជន​រងគ្រោះ​ក្នុងតំនប់នោះដែរ និងមានឯកសាគ្រប់គ្រាន់បញ្ជាក់ថាជាម្ចាស់។ «ខ្ញុំនៅចង់ដឹងថា អ្នកណាជាម្ចាស់។ ព្រោះ​ដីពាក់ព័ន្ធនឹងកិច្ចសន្យាថ្ងៃទី៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០០៤។ ធ្វើយ៉ាងណារកម្ចាស់លើអាគារជាងបួនពាន់ម៉ែត្រការ៉េនេះ។ អ្នកណាអ្នកទិញ ឆាប់ចេញមុខមក បើក្លាហាន និងជាមាសសុទ្ធកុំខ្លាចភ្លើង ទោះអ្នកមានលុយជាអ្នកទិញក៏ដោយ នឹងបង្ហាញឯកសារថាទិញពីបុគ្គល ក ឬ ខ ។ ខ្ញុំមិនប្តឹងលោកទេ ខ្ញុំនឹងប្តឹងអ្នកលក់វិញ។»

ទាក់ទងនឹងការបណ្តេញចេញពីអាគារដែលពួកលោក កំពុងចូលនៅដើម្បីស្វែងរកមុខម្ចាស់ពិតប្រាកដនោះ លោក​បានបន្ថែមយ៉ាងដូច្នេះថា «បើសិនជាគេ(អាជ្ញាធរ) ដាក់កម្លាំងបង្ក្រាប បើគេយល់អំពីច្បាប់ គេអ្នកធ្វើច្បាប់ គេអ្នក​គោរព​ច្បាប់ មន្រ្តីរាជការស្លៀកពាក់ឯកសណ្ឋានមិនគិតពីភាពថ្លៃថ្នូរ ឲ្យគេធ្វើទៅ។ ទង្វើអស់នេះ​ខ្ញុំមិនមានប្រើ​អំពើ​ហិង្សា ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ដឹងម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ បើយកកម្លាំងមកបង្ក្រាបលោកអញ្ជើញមកទៅ! ប្រជាជនខ្ញុំសុខចិត្តស្លាប់​នៅកន្លែងនោះ ខ្ញុំអត់ធ្វើអ្វីប្រឆាំងនឹងនយោបាយទេ។ ចង់បង្ក្រាបយ៉ាងណា ក៏បង្ក្រាបទៅ!»

សម្រាប់សង្គមស៊ីវិលដែលមានវត្តមាននៅទីនោះ អនុប្រធានផ្នែកសិទ្ធិមនុស្ស និងមេធាវីតំបន់នៃសមាគម​ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្សអាដហុក លោក ណៃ វ៉ង់ដា បានលើកឡើងថា ធ្វើយ៉ាងណាអាជ្ញាធរត្រូវតែមានការទទួលខុសត្រូវ និងភាព​ម្ចាស់ការលើការងាររបស់ខ្លួន។ លោកបន្តរថា តែបើអាជ្ញាធរមិនបានធ្វើការដោះស្រាយសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រ និងគ្មានជំរកនេះឲ្យបានសមរម្យ តែនៅតែបន្តរការប្រើហិង្សាទៀតនោះ វានឹងមានផលអាក្រក់សំពើសង្កមជាតិ នៅ​ពេលដែលវិបត្តិនយោបាយកំពុងតែជាប់គាំង និងគ្មានដំណោះស្រាយនោះ។ «រៀបចំលំនៅដ្ឋានឲ្យពួកគាត់ឡើងវិញ ឬសំណងឲ្យពួកគាត់សមរម្យ ដោយពួកគាត់អាចចាកចេញ ទៅរស់នៅកន្លែងណាមួយ ដែលអាចមានផ្ទះសម្បែង​សមរម្យសម្រាប់ពួកគាត់។ បើមិនអញ្ចឹង គេអាចហៅអាជ្ញាធរថា គ្មានការទទួលខុសត្រូវ ឬខ្វះការទទួលខុសត្រូវ៕»

--------------------------------------------------
ដោយ អ៊ុម វ៉ារី (ទំនាក់ទំនង៖ [email protected]) - ភ្នំពេញថ្ងៃទី១៣ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៤