ដើម្បីងូតទឹក និងស្លៀកពាក់ សកម្មភាពធម្មតា សម្រាប់មនុស្សទូទៅ ដែលធ្វើតែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់កុមារ ចនណាថាន់ វិញ ត្រូវប្រើរយៈពេល រហូតដល់ទៅ៣ម៉ោង។ ទោះជាបានប៉ះ សូម្បីជាមួយអ្វីបន្តិចបន្តួចក៏ដោយ ក៏ស្បែក​របស់កុមារ ចនណាថាន់ អាចនឹងរហែកភ្លាមមួយរំពេច។ កុមារមានជំងឺដ៏កម្រមួយ ដែលគេហៅថា កុមារ«មេអំបៅ»។

ជំងឺនេះ បានធ្វើឲ្យកុមារ មានសភាពចុកចាប់ខ្លាំងណាស់ សឹងជារៀងរាល់ពេល ដែលកុមារប៉ះនឹងអ្វីមួយ ហើយអាច​ធ្វើ​ឲ្យកុមារ អស់សង្ឃឹម។ តែផ្ទុយទៅវិញ កុមារ ចនណាថាន់ បែជាខិតខំជំនះយ៉ាងខ្លាំងក្លាយ រហូតមកដល់ពេលនេះ។ កុមារ​បានថ្លែងតាមទូរទស្សន៍កាណាដាមួយថា៖ «ដោយសារមនុស្ស ដែលនៅជុំវិញខ្ញុំ សុទ្ធតែបានផ្ដល់នូវកម្លាំងចិត្តឲ្យខ្ញុំ ហើយ​ពួក​គេ​មានជំនឿលើខ្ញុំ  ថាខ្ញុំពិតជាអាចឈ្នះ ជំងឺនេះបាន»។

កុមារបានពន្យល់ទៀតថា៖ «ព្រោះស្បែកយើង បានក្លាយជាផុយស្រួយ ដូចស្លាបរបស់មេអំបៅ។ ប៉ុន្តែ បើសិន​ជា​មេអំបៅ មានសម្បុររោមពណ៌ល្អ ចំណែកឯយើងឯនេះវិញ កាន់តែមានបេះដូង ចង់ឲ្យជំងឺនេះឆាប់ជា។ យើងត្រូវតែខ្លាំង​ជាង​អ្វី ដែលបានកើតឡើង មកលើរូបយើង។»

មនុស្សដែលធ្លាប់ឈឺជំងឺនេះ មិនអាចទ្រាំរួច លើសពីអាយុ៣០ឆ្នាំឡើយ។ តែកុមារ ចនណាថាន់ បានគិតពីអនាគត​វែង​ឆ្ងាយជាងនេះថា៖ «ខ្ញុំនៅទីនេះ ថ្ងៃនេះ ហើយខ្ញុំនឹងបន្តជំហានរបស់ខ្ញុំ ម្ដងមួយៗ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ទៅមុខទៀត។ អ្នកមិនដឹងអ្វីទាំងអស់ ពីថ្ងៃអនាគត់។ ខ្ញុំនឹងមិនបញ្ឈប់ត្រឹម រយៈពេលដ៏ខ្លី បែបនេះឡើយ តែខ្ញុំនឹងបន្តទៅមុខទៀត។»៕