តើកម្ពុជាចាំបាច់ត្រូវមាន«ចំណតសម្រាក» តាមផ្លូវជាតិឬទេ?
- ដោយ: ក. សេងហុង និង សោមកុមារ ([email protected]) - ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី០៥ មេសា ២០១៤
- កែប្រែចុងក្រោយ: April 05, 2014
- ប្រធានបទ: គមនាគមន៍
- អត្ថបទ: មានបញ្ហា?
- មតិ-យោបល់
-
ម្ចាស់ទំព័រ Samdech Hun Sen, Cambodian Prime Minister ដែលតែងតែសរសេរ សរសើរមិនដែលដាច់ ពីការដឹកនាំដ៏ភ្លឺស្វាងរបស់លោក ហ៊ុន សែន បានដាក់ជាសំនួរមួយចំនួន ដែលហាក់ដូចជាមិនដឹងសោះ ពីអត្ថប្រយោជន៏នៃការមានចំណតឈប់សម្រាក នៅតាមដងផ្លូវ។ សំនួរទាំងនោះសរសេរថា៖ «តើកម្ពុជា ត្រូវការចាំបាច់អោយមានចំណតឈប់សម្រាក រួមទាំងបង្គន់អនាម័យ បន្ទប់ទឹក សម្រាប់អ្នកដំណើរ (Highway rest stop) នៅតាមបណ្តោយផ្លូវជាតិទូទាំងប្រទេស ជាពិសេសផ្លូវជាតិតភ្ជាប់អាស៊ាន និងផ្លូវជាតិយុទ្ធសាស្រ្តទេសចរណ៏ឬទេ?» និងឃ្លាសំនួរដទៃទៀតថា៖ «តើចំណតឈប់សម្រាក កម្រិតជាតិ (National and ASEAN Standard) ត្រូវមានលក្ខណៈយ៉ាងណា? មានសេវាកម្មអ្វីខ្លះ? ប៉ុន្មានគីឡូម៉ែត្រគួរមានមួយ? តើគួរបង្កើតមុខរបរភ្ជាប់ អោយពលរដ្ឋ និងសហគមនៅទីនោះ អោយឯកជនគ្រប់គ្រង១០០%?»
បើគេនិយាយអំពីចំណតឈប់សម្រាក គេត្រូវនិយាយពីមូលហេតុ អត្ថប្រយោជន៍ និងតម្រូវការរបស់វា តែមិនមែនសម្រាប់បង្អួត ឬទៅប្រកួតប្រជែងជាមួយប្រទេសណានោះឡើយ។ នៅក្នុងប្រទេស ដែលមានប្រព័ន្ធផ្លូវល្បឿនលឿនជាប្រចាំ ហៅថា «ហៃវេយ៍ (Highway) ហៅតាមអង់គ្លេស ឬអូតូរូត៍ (Autoroute) ហៅតាមបារាំង»នោះ អ្នកបើកបរតម្រូវឲ្យមានការផ្ចង់អារម្មណ៍កម្រិតខ្ពស់ ហើយច្បាប់ចរាចរណ៍នៅក្នុងប្រទេសទាំងនោះ តម្រូវឲ្យឈប់សម្រាកទៅតាមទំហំរថយន្ដ ដូចជារថយន្ដដឹកទំនិញ តម្រូវឲ្យសម្រាករាល់៥០គីឡូម៉ែត្រម្ដង រីឯរថយន្ដតូចត្រូវឈប់រវាង ១០០គីឡូម៉ែត្រ ម្ដងជាដើម។ ដូច្នេះ ការឈប់សម្រាកនៅតាមផ្លូវនៅក្នុងប្រទេសទាំងនោះ ត្រូវបានគេតម្រូវឲ្យធ្វើ (ជាច្បាប់) ដើម្បីកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ នៅពេលបើកបរ។
នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ផ្លូវតភ្ជាប់រាជធានីភ្នំពេញ ទៅកាន់ខេត្តឆ្ងាយៗជាច្រើន មិនមានសភាពជា «ហៃវេយ៍ (Highway) ហៅតាមអង់គ្លេស ឬអូតូរូត៍ (Autoroute) ហៅតាមបារាំង» នោះនៅឡើយ។ ផ្លូវជាតិរបស់ប្រទេសកម្ពុជា នៅជាផ្លូវសម្រាប់ល្បឿនយឺត ហើយតែងកាត់តាមទីប្រជុំជន និងមានប្រជាជនអាចរស់នៅជាប់ក្បែរបាន ដែលអាចបង្កលក្ខណៈ ឲ្យការលក់ដូរជាឯកជន ត្រូវបានធ្វើឡើងយ៉ាងងាយ ប្រសិនជាពាណិជ្ជករណាម្នាក់ មានដីនៅជាប់នោះ។ ក្នុងករណីនេះ និងដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជនរបស់ខ្លួន ពាណិជ្ជករទាំងនោះ អាចបង្កើតឲ្យមាននូវសេរវាកម្មផ្សេងៗ សម្រាប់ទទួលអតិថិជន ចូលទៅប្រើប្រាស់និងចំណាយប្រាក់ ក្នុងនោះមានអាហារដ្ឋាន ការដោះទុក្ខសត្វ និងការសម្រាកយកកម្លាំងជាដើម។
ដូច្នេះ បើនិយាយជាតម្រូវការរបស់ប្រជាជនកម្ពុជា ទីចំណតតាមដងផ្លូវនោះ មិនជាចាំបាច់ប៉ុន្មានឡើយ ដរាបណាប្រជាជននៅមិនទាន់យល់ ពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការឈប់សម្រាកនេះ។ ផ្ទុយទៅវិញ សេវាកម្មជួយសង្គ្រោះ និងជំនួយការ ឬការជួសជុល គប្បីត្រូវតែមាន និងធានាដោយរដ្ឋ។ រដ្ឋាភិបាលអាចធ្វើឲ្យការឈប់សម្រាកនេះ ក្លាយជាច្បាប់សម្រាប់អ្នកបើកបរទូទៅ ដើម្បីកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ បណ្ដាលមកពីការអស់កម្លាំង ឬងោកងុយ។ រីឯនៅក្នុងបរិបទអាស៊ាន ប្រទេសកម្ពុជាចាំបាច់ ត្រូវសម្របខ្លួនទៅតាមកម្រិតក្បួនខ្នាត (Standard) ដែលអាស៊ានកំណត់ ហើយមានសម្រាប់តែផ្លូវជាយុទ្ធសាស្ត្រ មួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ។
សូមរំលឹកដែរថា ទីកន្លែងឈប់សម្រាកតាមផ្លូវ ក៏មាននៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្លូវថ្នល់ នៃសម័យកាលអង្គរដ៏រុងរឿងដែរ។ នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃប្រទេសកម្ពុជា បានសរសេរទុកថា ព្រះរាជាខ្មែរដ៏ល្បី ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ទន្ទឺមនឹងបានថែរក្សាជួសជុល ប្រព័ន្ធផ្លូវរវាងរាជធានី និងទីប្រជុំជនខេត្តនៅពេញផ្ទៃអាណាចក្រ ទ្រង់បានកសាងសាលាឆទានចំនួន ២០០ សម្រាប់ជាទីស្នាក់អាស្រ័យ របស់បណ្ដាជនទាំងឡាយ។ សាលាឆទាន ឬឆទានសាលានេះ មានអត្ថន័យស្មើរនឹងកន្លែងសម្រាប់ឈប់សម្រាក សម្រាប់អ្នកធ្វើដំណើរឆ្ងាយ និងជាកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យសម្រាប់ជនត្រាច់ចរ ក្នុងរយៈពេលខ្លីមួយ៕