នៅក្រោមការធ្លាក់ព្រិល និងសីតណ្ហភាព -១៥អង្សា នៃសិសិររដូវ កណ្ដាលរដ្ឋធានីម៉ូស្គូ នៃសហភាពសាធារណរដ្ឋ​សង្គមនិយម​សូវៀត ក្នុងឆ្នាំ១៩៩០ បុរសម្នាក់ដែលកំពុងឈរតម្រង់ជួរ ដើម្បីទិញនំប័ង បានសំដែងការធុញទ្រាន់ មុននឹងរអ៊ូទៅកាន់បុរសអ្នកជិតខាង ដែលឈរនៅខាងក្រោយខ្លួន៖

- ខ្ញុំឈរនៅទីនេះ តាំងពីមួយម៉ោងហើយ... តែមិនឃើញកម្រើកអី ប៉ុន្មានសោះ!

មួយសន្ទុះក្រោយមក បុរសរូបនោះ បាននិយាយទៀតថា៖

- តើអ្នកឯងអាចជួយមើលកន្លែងរបស់ខ្ញុំ ជំនួសខ្ញុំមួយភ្លែតបានឬទេ?
- អូ អ្នកឯងត្រូវការ ទៅដោះទុក្ខឬ?
- មិនមែនទេ! ខ្ញុំចង់ទៅទាត់សមមិត្តអគ្គលេខាមជ្ឈឹមបក្សមួយជើង ព្រោះគ្រាន់តែបញ្ហានំប័ងមួយ ដោះស្រាយមិនចេញ។

បុរសបានដើរចេញទៅ... តែប៉ុន្មាននាទី​ក្រោយមក បុរសបានត្រឡប់មកវិញ ជាមួយទឹកមុខមាំ។ បុរសអ្នកជិតខាង បានសួរឡើងថា៖

- យ៉ាងម៉េចទៅ បានទាត់សមមិត្តអគ្គលេខារួចហើយ មែនទេ? ប្រហែលជាអ្នកឯង បានធូរចិត្តហើយ។
- ទេ ខ្ញុំកាន់តែមួរម៉ៅ...
- ហេតុអ្វី? ព្រោះមាននគរបាល នៅឈរយាមជុំវិញ និងហាមមិនឲ្យអ្នកឯង ចូលទៅទាត់សមមិត្តអគ្គលេខាឬ?
- ទេ! ខ្ញុំកាន់តែមួរម៉ៅ ព្រោះនៅខាងមុខការិយាល័យ របស់សមមិត្តអគ្គលេខា មានការតម្រង់ជួរ រង់ចាំចូលទាត់សមមិត្តអគ្គលេខា វែងជាងនេះ៥ដង!
- ... !!!