» អានអត្ថបទនេះ ពីទំព័រដើមមកវិញ សូមចុចចុចនៅលើទីនេះ។

ចំណាប់អារម្មណ៍ផ្សេងៗទៀត

វេនកាន់បិណ្ឌ៖

ពិធីបណ្តែតប្រទីបសម្រាប់ដូនតាដែលបានមរណៈកាលទៅ៖ តាំងពីបុរាណកាលមករហូតដល់សព្វថ្ងៃ មាន​ប្រជាជន ក្នុងភូមិស្រុកមួយ ដែលនៅប្រកាន់ខ្ជាប់ពិធីសែនព្រេន នៅតាមផ្ទះក្នុងថ្ងៃភ្ជុំបិណ្ឌ ភូមិស្រុកនោះមាន​ឈ្មោះថា ភូមិព្រៃគ្រី ឃុំព្រៃគ្រី ស្រុកជលគីរី ខេត្តកំពុងឆ្នាំង ។ របៀបនៃការធ្វើពិធីនេះមានដូចតទៅ៖ នៅពេល​រសៀលនៃថ្ងៃបុណ្យភ្ជុំ អ្នកស្រុ កគ្រប់ផ្ទះតែងរៀបចំ តុបតែងលម្អទូកតូចៗដែលគេច្នៃពី ដើមគរ ដើមស្នោ ​ស្រទបចេក ដើមចេកឬដើមកំប្លោកមួយឬពីរ យ៉ាងស្អាតបាត ។ បន្ទាប់មកគេក៏មានរៀបចំ ច្រកភោគផល ​សម្លៀកបំពាក់និងម្ហូបអាហារ មាន ស្រូវ អង្ករ ល្ងរ សណ្តែក ប៊ីចេង ម្រេច ខ្ទឹម អំបិល ត្រីងៀត ត្រីឆ្អើរ ស នំគម នំ​អន្សម នំចក្កច័ន ម្លូរ ស្លា បារី កំបោ ជាកញ្ចប់តូចៗសមល្មម ដែលទូក តូចៗទាំងនោះ អាចចំណុះបាន (បរិមាណ​ជានិមិត្តរូប នៃស្បៀងអាហារ និងភោគផលខ្មែរ) ។ ឯលើទូកទៀតសោត គេមានតុបតែងលម្អដោយភ្លើងពណ៌ ​ទៀន ធូប ចង្កៀង ផ្កាធ្វើពីក្រដាសឬក្រណាត់ចម្រុះពណ៌ ។

ក្រោយពីគេរៀបចំទូក បានស្អាតរួចរាល់ហើយ គេក៏យកទូកនិងរបស់របរទាំងនោះ ទៅដាក់នៅកណ្តាលផ្ទះល្វែង ​ដោយ មានក្រាលកន្ទេល ដាក់ខ្នើយនៅក្បាលកន្ទេល រួចយកសំពត់សមកក្រាលពីលើខ្នើយ និងកន្ទេលនោះ ។ ​ពេលនោះ គេរៀបថាស ម្ហូបនំចំណី បាយបិណ្ឌ បាយបិតបូរ ផ្តិលទឹក ពានស្លាម្លូ ពានបារី ។ គ្រួសារទាំងអស់ មក​អង្គុយជុំវិញរណ្តាប់ ទាំងនោះ ហើយមេគ្រួសារអុជទៀនធូប អញ្ជើញវិញ្ញាណក្ខន្ធដូនតា មកពិសាក្រយ៉ានេះ ​ហើយសុំឲ្យជួយថែរក្សា កូនចៅ នៅរស់ ឲ្យបានសុខសប្បាយ ផង ។ លុះព្រឹកឡើង គេរៀបដាក់នំចំណី ក្នុងកូន​ទូកធ្វើអំពីដើមចេក ហើយបណ្តែតលើទឹក ដើម្បីជូនដំណើរដូនតាទៅវិញ ។ មុននឹងទៅដល់កំពង់ទឹក ក្នុងវេលា​ម៉ោង ៣ទៀបភ្លឺ អ្នកស្រុកភូមិទាំងអស់ បាននាំគ្នា ក្រោកឡើង ប្រកូកប្រកាសគ្នីគ្នា ដើម្បីយកទូកដូនតាទៅប្រជុំ​គ្នានៅកណ្តាលភូមិ បន្ទាប់មកម៉ោងប្រហែល ៤ភ្លឺនៃយប់ថ្ងៃ ភ្ជុំបិណ្ឌ គេក៏នាំគ្នាដង្ហែទូកទាំងនោះ យកទៅបន្តែត​នៅមាត់ទន្លេ ។ ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែលសប្បាយបំផុត សម្រាប់អ្នកស្រុក ភូមិនេះ ។

សសៃធូបដែលដោតលើពំនូកបាយបិណ្ឌ សំរាប់ប្រេតដែលគ្មានញាតិ។ រូបថត D.KEO/MONOROOM.info

ការសូត្រធម៌បរាភវសូត្រ៖ ជារៀងរាល់យប់ ពេលទៀបភ្លឺក្នុងរដូវភ្ជុំបិណ្ឌ នៅគ្រប់វត្តអារាមនានា ទូទាំងព្រះ​រាជា​ណាចក្រ កម្ពុជា គេតែងឮសម្លេងសូត្រធម៌បរាភវសូត្រជានិច្ច ដែលធម៌ទាំងនេះ គឺជាការរំឭកដាស់តឿនដល់ពុទ្ធ​បរិស័ទទាំងឡាយ ឲ្យខិតខំវៀរចាកអបាយមុខទាំងពួង រួមមាន ស្រី ស្រា ល្បែង ភាពខ្ជិលច្រអូសធ្វើការនិងរៀន​សូត្រ ការសេពគប់អសប្បុរស ការប្រកាន់ធម៌អគតិជាដើម ។ បុគ្គលដែលឈ្លាសវៃតែងត្រងត្រាប់ស្តាប់ធម៌នេះ​ដោយយកចិត្តទុកដាក់ជាទីបំផុត។ ព្រោះ បើបុគ្គលណាដែលបានយល់ និងត្រាប់តាមការហាមឃាត់ នៃធម៌នេះ​ហើយ បុគ្គលនោះតែងតែជួបនូវសេចក្តីសុខចម្រើន ជានិច្ច ។

ការសម្តែងធម្មទេសនា៖ ធម៌ទេសនារបស់ព្រះពុទ្ធសាសនា ជាធម៌ដែលនាំឲ្យមនុស្សគ្រប់រូប បានឈានដល់​សេចក្តី ថ្កុំថ្កើង ចម្រើនរុងរឿងក្នុងជីវិត មិនថាជាតិនេះនិងជាតិក្រោយ ។ អាស្រ័យហេតុនេះហើយ បានជាព្រះ​សង្ឃលោកមាន តួនាទី ជាអ្នកអប់រំ រំឮកដាស់តឿនពុទ្ធបរិស័ទជានិច្ច តាមរយៈការសម្តែងធម្មទេសនា។ ក្នុងរដូវ​បុណ្យភ្ជុំដោយពុទ្ធបរិស័ទ ខ្មែរ ភាគច្រើន មានពេលទំនេរពីការងារស្រែចម្ការ ទើបបានជាពួកលោកមានឱកាស ​នឹងបានស្តាប់ធម្មទេសនា ស្ទើរតែ រៀងរាល់ថ្ងៃ នៃពិធីបុណ្យដ៏សំខាន់មួយនេះ ។ យុវជន កុមារា កុមារី និង ពុទ្ធ​បរិស័ទទាំងឡាយ គួរតែត្រងត្រាប់ស្តាប់ ព្រះធម៌ទាំងអស់នេះ ឲ្យបានច្រើនសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនឯងផង ​និងដល់ប្រទេសជាតិផង ។

ប្រពៃណីលេងកម្សាន្តផ្សេងៗក្នុងរដូវភ្ជុំបិណ្ឌ៖ ក្រៅពីការធ្វើបុណ្យទាន ភ្ជុំបិណ្ឌបានក្លាយទៅជាពេលវេលា នៃ​កម្លោះ ក្រមុំ ញាតិមិត្តទាំងឡាយ បានជួបជុំគ្នាសប្បាយរីករាយ តាមរយៈ ការរាំកម្សាន្តតាមបែបប្រជាប្រិយខ្មែរ ​ការប្រណាំងគោ ក្របី សេះ ការបោកចម្បាប់ ការហូបចុកជុំគ្នាជាដើម ។ រដូវភ្ជុំបិណ្ឌអាចនិយាយបានម្យ៉ាង​ទៀតថា ជាពេលវេលានៃ ការផ្សព្វផ្សាយសម្លៀកបំពាក់ ម្ហូបអាហារនិងនំចំណីបែបប្រពៃណីខ្មែរទៀតផង ។

​ចំណីអាហារដែលគេនិយមធ្វើក្នុងរដូវភ្ជុំបិណ្ឌ៖​ ក្រៅពីបាយសម្ល ដូចជា បាយស បាយបិណ្ឌ សម្លកកូរ សម្លសម្លក់ សម្លប្រហើរ សម្លឆា ប្រហុកខ្ទិះ ទឹកគ្រឿង ត្រីងៀត ត្រីអាំង ត្រីឆ្អើរ ខ្មែរនៅមានរៀបចំនំចំណីនិងផ្លែឈើជា​ច្រើនទៀត ដូចជា នំអន្សម នំគម នំអាកោ នំកង នំក្រូច នំពងអន្សង នំកំពង នំផ្លែថ្នឹង នំលោកខែ ចេក មៀន ​ក្រូច...។

​កិច្ចការដែលគួរធ្វើសម្រាប់ពុទ្ធបរិស័ទ៖ ដើម្បីឲ្យព្រះពុទ្ធសាសនាកាន់តែចម្រើនរុងរឿង ពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ ​គួរតែប្រតិបត្តិ ឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួនតាមបទបញ្ញាតិនានា របស់ព្រះពុទ្ធអង្គដែលលោកបានចែង ។ លោកអ្នកគួរតែ​ជម្រះ ឲ្យបានស្អាត នូវក្តីមន្ទិលសង្ស័យទាំងឡាយចេញពីក្នុងខ្លួនលោកអ្នក ។ របៀបរបបនៃពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ដ៏​ថ្លៃថ្នូរ ទាំងឡាយរបស់ខ្មែរ យើងគួរតែរក្សាទុកឲ្យបានល្អ និងប្រតិបត្តិឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួន ព្រមទាំងជួយផ្សព្វផ្សាយ​បន្ថែមទៀត ឲ្យបានកាន់តែទូលំទូលាយជាងនេះ។

​រឿងរ៉ាវដែលទាក់ទងនឹងពិធីភ្ជុំបិណ្ឌ៖

• ល្ខោននិយាយ រឿងទឹកស្ងួតកន្ទួតមួយដើម៖ កាលពីទសវត្សរ៍ ឆ្នាំ៨០ និង៩០ វិទ្យុជាតិកម្ពុជាតែងតែបាន​ចាក់ផ្សាយ មិនដែលអាក់ខានម្តងណាឡើយ អំពីរឿងរ៉ាវដែលទាក់ទងនឹងបុព្វហេតុ នៃពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌដ៏​សំខាន់មួយនេះ រឿងមួយនោះ គឺ រឿងទឹកស្ងួតកន្ទួតមួយដើម ។ រឿងមួយនេះ បានទទួលការពេញនិយម​ជាច្រើន ពីសំណាក់មិត្ត អ្នកស្តាប់ ។ សង្ឃឹមថា វិទ្យុជាតិកម្ពុជានឹងបង្កើត ឲ្យមានកម្មវិធីនេះឡើងវិញ នាថ្ងៃ​ណាមួយមិនខាន ។
• កំណាព្យ ទំនួញប្រេត ស្មូត្រដោយ លោក គុជ សុខា៖ នៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី ២១នេះ ខ្មែរមានអ្នករក្សាទំនៀម​ទម្លាប់ និងជាអ្នកស្មូត្រកំណាព្យខ្មែរដ៏ល្បីម្នាក់នោះគឺ លោក គុជ សុខា ជាពិសេសកំណាព្យបទ ទំនួញប្រែត ។ រាល់រដូវ បុណ្យភ្ជុំម្តងៗ គេតែងស្តាប់ឮជានិច្ចនៅស្ទើរគ្រប់ផ្ទះ គ្រប់វត្តអារាមក្នុងព្រះរាជាណាចក្រ​កម្ពុជានូវ កំណាព្យទំនួញ ប្រែតរបស់លោក ។ វាជាការរំឭកដាស់តឿន ដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយទាំងឡាយ ​ឲ្យវៀរចាកនូវធម៌វិនាសទាំងឡាយ និងប្រាប់កូនចៅឲ្យចេះដឹងគុណឪពុកម្តាយដែលនៅរស់ និង ត្រូវចេះធ្វើបុណ្យកុសលឧទ្ទិស ជូនដល់អ្នកដែល បានស្លាប់ ឲ្យបានរួចផុតពីកម្មពៀរវេរា ។ កំណាព្យនេះ ក៏ជាការ​ប្រាប់ឲ្យដឹងផងដែរ ពីទុកវេទនារបស់ប្រេត នៅឋាន យមរាជ ។

សរុបសេចក្តីមក បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ គឺជាពិធីបុណ្យដ៏សំខាន់ផុតមួយរបស់ខ្មែរ ដែលមានតម្លៃជាប្រវត្តិសាស្ត្រ បាន​បង្ហាញ នូវអត្តសញ្ញាណ​ របស់ជាតិខ្មែរតាំងតែពីបុរាណកាលមក ។ ដើម្បីឲ្យពិធីបុណ្យមួយនេះ នៅតែមាន​ប្រជាប្រិយភាព យូរអង្វែងទៅមុខទៀតនោះ ពុទ្ធបរស័ទរួមទាំងប្រជាជនខ្មែរទាំងមូលគួរតែធ្វើអ្វីៗ កុំឲ្យ​ឃ្លាតឆាកពីប្រពៃណីខ្មែរ កុំឲ្យ ឃ្លាតចាកពីក្រមសីលធម៌ គុណធម៌ សុជីវធម៌ សុភាវធម៌និងមនុស្សធម៌។ ព្រះ​សង្ឃទាំងឡាយ គួរប្រតិបត្តិធម៌វិន័យ ឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួនតាមពុទ្ធបញ្ញាតិ។ អ្នកមានធនធានទាំងឡាយ គួរតែចូលរួម​ក្នុងការបរិច្ចាគទានដល់ជនក្រីក្រ អ្នកកម្រត់ ទុគ៌ត អ្នកល្ងិតល្ងង់ដែលគ្នាកំពុងមានជីវិតរស់នៅ។ មហាជនទូទៅ​គួរតែប្រកាន់នូវ អាកប្បកិរិយា ស្លូតបូត សុភាព រាបសារចំពោះអ្នកដទៃ។ យុវវ័យ គួរលះបង់ចេញឲ្យអស់នូវ​សេចក្តីខ្ជិលច្រអូស អំពើហឹង្សា ការសេពគប់មិនល្អដែល ទាំងនេះជាឫសគល់នៃការសេចក្តីវិនាសទាំងពួង។ ​សម្រាប់ការស្លៀកពាក់ ការតុបតែង ក៏ដូចជាការៀបចំម្ហូបអាហារ ទៅវត្ត គួរតែរៀបចំបង្ហាញឲ្យបានឃើញ ពីអត្ត​សញ្ញាណខ្មែរជាដើម។ គ្រប់គ្នា គួរតែមានធម៌មេត្តានៅក្នុងខ្លួនឲ្យបានច្រើន។ បើទោះខ្លួនជាអ្នកក្រឬមានក៏ដោយ ​គឺគួរតែខិតខំសង្រួមកាយ វាចារ ចិត្ត រៀបចំការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនឲ្យបានសមសួនថ្លៃថ្នូរ និងគួរចេះចែករំលែក​ធនធាន ក្តីស្រលាញ់តាមលទ្ធភាពរៀងៗខ្លួន។ សម្រាប់អ្នកក្របើទោះណាជាខ្លួន ពុំមានទ្រព្យសម្បត្តិ ក៏ដោយ ​ឲ្យតែការប្រព្រឹត្តិរបស់ខ្លួនបានល្អ ក៏គង់នឹងមានតម្លៃដូចជាអ្នកមានទ្រព្យដូច្នោះដែ។ ធម៌កត្តញ្ញូរ ការតស៊ូ​ព្យាយាម ក្នុងជីវិត ការចែករំលែកចំណេះដឹងក៏ជាទានដ៏ប្រសើរមួយដែរ ។

» ចុចលើទំព័របន្ទាប់ ដើម្បីអានអត្ថបទបន្ត