គ្រោះថ្នាក់នៃយន្ដហោះ MH370 ទំនងជាបណ្ដាលមកពី ការធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុក នៃសម្ពាធក្នុងយន្ដហោះ ដែលធ្វើឲ្យ​ទាំង​អ្នក​បើកបរ អ្នកបម្រើការ និងទាំងអ្នកដំណើរ ខ្វះខ្យល់អ៊ុកស៊ីសែន សម្រាប់ដកដង្ហើម។ យន្ដហោះ​ប្រហែល​​ជា​បានបន្តដំណើររបស់ខ្លួន ដោយស្វ័យប្រវត្ត (គ្មានអ្នកបើកបរ) នៅប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមក រហូតបានមកធ្លាក់ក្នុង​មហា​សមុទ្រ។

យន្ដហោះប៊ូអ៊ីង ៧៧៧ របស់ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ ម៉ាឡេស៊ីអ៊ែរឡាញ។ (រូបថតក្រុមហ៊ុន)

បាត់យន្ដហោះ - មើលទៅ ដំណើរការស៊ើបអង្កេតនៃការបាត់ខ្លួន របស់យន្ដហោះប៊ូអីងមួយនេះ ចេះតែមានទៅមុខ ហើយមិនដឹងពេលណាចប់នោះទេ។

បើតាមក្រុមអ្នកស៊ើបអង្កេត របស់ការិយាល័យសុវត្ថិភាពដឹកជញ្ជូន (ATSB) នៃប្រទេសអូស្ត្រាលី ដែលនៅបន្តធ្វើការ រុករកយន្ដហោះបាត់ខ្លួននេះនៅឡើយនោះ បានឲ្យដឹងថា គ្រោះថ្នាក់ធ្លាក់ក្នុងមហាសមុទ្រនៃយន្ដហោះ របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​ម៉ាឡេស៊ីនេះ ទំនងបណ្ដាលមកពី ការធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុក នៃសម្ពាធក្នុងតួយន្ដហោះ។ សម្ពាធធ្លាក់ចុះ ធ្វើឲ្យ​ខ្វះ​នូវខ្យល់អ៊ុកស៊ីសែន បង្ក«ភ្លាមៗ»ឲ្យទាំងអ្នកបើកបរ អ្នកបម្រើការ និងទាំងអ្នកដំណើរបាត់បង់ស្មារតី ហើយយន្ដហោះ​បានបន្តដំណើររបស់ខ្លួន ដោយស្វ័យប្រវត្តិប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមក រហូតធ្លាក់បោកខ្លួនក្នុងមហាសមុទ្រ ខណៈពេល​ដែលម៉ាស៊ីនប្រតិកម្មរបស់យន្ដហោះ បានឆេះផ្ទុះឡើង។

របាយការណ៍របស់ក្រុមអ្នកស៊ើបអង្កេតនេះ អាចនឹងធ្វើឲ្យអ្នកផងមិនសូវជឿ ប៉ុន្តែការពិតឬយ៉ាងណានោះ ស្ថិតនៅជា​ករណីដ៏ប្រាកដនិយមមួយ ដោយសារតែហេតុការណ៍បែបនេះ ធ្លាប់កើតមានម្ដងហើយ។

កាលពីឆ្នាំ២០០៥ យន្ដហោះមួយនៃក្រុមហ៊ុន ហេលីយ៉ូ អ៊ែរវ៉េស (Helios Airways) បានបន្តហោះក្នុងរយៈពេល​២​ម៉ោង​ទៀត ខណៈពេលដែលអ្នកបើកបរទាំងអស់ បានបាត់បង់ស្មារតី ដោយសារការធ្លាក់ចុះនៃសម្ពាធនេះ មុននឹង​យន្ដហោះបានធ្លាក់បោកខ្លួន នៅប្រមាណជាជាង១០គីឡូម៉ែត្រ ពីរដ្ឋធានី អាតែន ប្រទេសក្រិច។

នាយក្រុមស៊ើបអង្កេត នៃការិយាល័យអូស្ត្រាលីនេះ បានជឿជាក់យ៉ាងច្រើន ថាយន្ដហោះម៉ាឡេស៊ី ត្រូវបានបន្ត​ដំណើរដោយកម្មវិធីបើកបរជាស្វ័យប្រវត្តិ នៅមុនពេលវាធ្លាក់ក្នុងសមុទ្រ។ ការរុករកតួយន្ដហោះ បានកំពុងបន្តធ្វើ​ទៅទៀត នៅចម្ងាយ ១៨០០គីឡូម៉ែត្រ ពីឆ្នេរខាងលិចនៃកោះអូស្ត្រាលី ក្នុងលំហខាងត្បូងនៃមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ហើយបានកំណត់ជាថ្មី នូវ​ផ្ទៃ​ក្រឡារុករក ដែលមានទំហំប្រមាណជា៦០ ០០០ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ។

នៅក្នុងការរុករកជាថ្មីនេះ ក្រុមអ្នករុករកនឹងចាប់ផ្ដើម កំណត់ទីតាំងនៅបាតសមុទ្រជាដំបូង ដែលអាចមានរយៈពេល​៣ខែ ហើយការរុករកនៅជំហានជាបន្តទៀត យ៉ាងហោច១២ខែទៅមុខ៕