បន្ទាប់ពីពីរសប្ដាហ៍នៃការទន្ទឹងរងចាំយ៉ាងអន្ទះសារ នៃដំណឹងរបស់សាច់ញាតិ ដែលបានជិះនៅលើយន្ដហោះប៊ូអីង បាត់ខ្លួនកាលពីថ្ងៃទី៨ ខែមីនា ទើបតែនៅថ្ងៃចន្ទទី២៤ នេះប៉ុណ្ណោះ ដែលអាជ្ញាធរម៉ាឡេស៊ី បានផ្ដល់ដំណឹង តាម​រយៈ«SMS ឬសារខ្លីក្នុងរទូរស័ព្ទដៃ» ឲ្យក្រុមគ្រួសារជនរងគ្រោះទាំងនោះ។ តើការជូនដំណឹងនេះ វាគ្រប់គ្រាន់​ដែរ​ឬទេ? សូមអាននូវការបកស្រាយ របស់ចិត្តវិទូបារាំងមួយរូប អ្នកស្រី ហេលែន រ៉ូម៉ាណូ (Hélène Romano)។

ក្រុមគ្រួសារជនរងគ្រោះជាជនជាតិចិន បានស្រែកទ្រហោយំតាមដងផ្លូវ ធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី នៅ​ថ្ងៃ​ទី២៥ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៤។ (រូបថត AFP)

បាត់យន្ដហោះ - ដំណឹងចុងក្រោយសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារនៃជនរងគ្រោះ ស្ដីពីការស្លាប់របស់សាច់ញាតិរបស់ខ្លួន នៅ​លើគ្រោះថ្នាក់យន្ដហោះ ដែលគេជឿថាបានធ្លាក់នៅលំហសមុទ្រខាងត្បូង នៃមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ត្រូវបានផ្ញើរ​ទៅ​កាន់ទូរស័ព្ទរបស់ពួកគេ តាមរយៈសារខ្លីមួយ មានសេចក្ដីជាអាថ៌ថា៖ «យន្ដហោះបានធ្លាក់នៅក្នុងសមុទ្រ ហើយ​គ្មាន​នរណាម្នាក់នៅរស់រានមានជីវិតឡើយ»។

ជាមួយនឹងសារខ្លី ដែលផ្ញើរចេញទៅតាម ទូរស័ព្ទរបៀបនេះ តើវាគ្រប់គ្រាន់ឬទេ? សួរទៀតថា តើក្រុមគ្រួសារអាច​ចាប់ផ្ដើមធ្វើបុណ្យសព និងអាចចាប់ផ្ដើមការកាន់ទុក្ខបានហើយឬនៅ? តើសម្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់ជនរងគ្រោះ ពួកគេត្រូវស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបណា? វេជ្ជបណ្ឌិតជនជាតិបារាំង ជំនាញខាងចិត្តសាស្ត្រ អ្នកស្រី ហេលែន រ៉ូម៉ាណូ បានឆ្លើយនឹងសំនួររបស់បណ្ដាញទូរទស្សន៍ BFMTV ដើម្បីពន្យល់ពីស្ថានភាពខាងលើ។

តើការផ្ញើរជាសារខ្លី SMS ជូនដំណឹងពីយន្ដហោះធ្លាក់ មានសាច់ឈាមស្លាប់ ជាបែបផែនថ្មីសម័យទំនើបឬ?

ជារឿងដែលហួសចិត្ត និងមិនត្រូវពេល។ ជូនដំណឹងមរណភាពរបស់មនុស្សណាម្នាក់ ទៅសាច់ញាតិរបស់អ្នករង​គ្រោះនោះ ជារឿងប៉ះពាល់ផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរណាស់។ រឿងនេះគេត្រូវរៀបចំតាំងពីពាក្យសម្ដី ការជួបដើម្បីប្រាប់ និង​បង្កើតនូវបរិយាកាសបន្ធូរចិត្ត។

មិនមែនទើបតែកើតនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ីនេះទេ ការផ្ញើរសារខ្លីបែបនេះ មាន​កើតនៅទីកន្លែងផ្សេងដូចគ្នា។ ប៉ុន្តែគេ​មិនត្រូវយកវាមកប្រើ សម្រាប់ជូនដំណឹងពីមរណភាពនោះទេ។ ជាសភាវៈមនុស្ស ត្រូវការឲ្យមនុស្ស​ដែលចេះ​និយាយ មក​ប្រាប់ពីដំណឹងដ៏អកុសលបែបនេះ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបបាននៅតាមមន្ទីរពេទ្យនៅបារាំង គេតែង​ជ្រើសតាំង គ្រូពេទ្យណាម្នាក់ដែលចេះនិយាយ ឲ្យមកធ្វើកិច្ចការទាំងនេះ។

បន្ទាប់ពីរងចាំទាំងភាពមិនច្បាស់លាស់ អស់រយៈពេលជាងពីរសប្ដាហ៍ តើគ្រួសារជនរងគ្រោះ នៅពេលនេះ អាចមាន​អារម្មណ៍ធូរស្រាលឬទេ?

មិនច្បាស់ជាអញ្ចឹងទេ។ ដំណាក់កាលនេះពិសេសខ្លាំងណាស់ ព្រោះពួកគាត់ស្ថិតនៅក្នុងចំណុចកណ្ដាលមួយ នៃ​ក្ដីសង្ឃឹម និងភាពអស់សង្ឃឹម។ វាមិនមែនជាស្ថានភាពតែមួយ ទៅនឹងដំណឹងដែលប្រាប់ថា មានអ្នកស្លាប់ភ្លាមៗ​នោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ដំណាក់កាលនេះក៏វាកាន់តែឈឺចាប់ទៅទៀត ដោយសារតែក្រុមគ្រួសារទាំងនោះ ត្រូវរងនូវ​ការមិនយកចិត្តទុកដាក់ ពីសំណាក់អាជ្ញាធរ។ ចាំបាច់ណាស់ ដែលត្រូវមានពេលវេលាមួយដ៏យូរ ដើម្បីឲ្យពួកគាត​យល់​ពីហេតុផលទាំងនេះ។

បញ្ហាដែលសំខាន់នោះ គឺភាពទុកចិត្តទៅលើស្ថាប័នធំៗទាំងនោះ បានរលាយបាត់អស់។ ពួកគាត់លែង មានការជឿ​ជាក់បន្តទៅទៀតហើយ។ ដូចយើងបានឃើញស្រាប់ហើយ ពួកគាត់ខ្លះថែមទាំងគិតថា គេបានកុហក យន្ដហោះត្រូវ​បានគេចាប់ពង្រត់ ឬត្រូវបានគេយកទៅលាក់ទុក។ល។

អាថ៌កំបាំងនៃការធ្លាក់យន្ដហោះនេះ អាចនឹងមិនដឹងជារៀងរហូត។ អញ្ចឹងក្រុមគ្រួសារ អាចនឹងស្ថិតក្នុង​ស្ថានភាព​ដ៏ពិបាក ដើម្បីការកាន់ទុក្ខឬ?

នេះជាបញ្ហាមួយទៀត ដែលនឹងត្រូវចោទឡើង នោះជាបញ្ហាសាកសព ដែលមនុស្សចាំបាច់ត្រូវការ ដើម្បីយកមក​ធ្វើ​បុណ្យ ទៅតាមប្រពៃណីរៀងៗខ្លួន។ វាសំខាន់ណាស់សម្រាប់គ្រួសារ ដើម្បីបានត្រឡប់ទៅវិញ នូវសាកសព​សាច់​ញាតិខ្លួនទៅវិញ។

បើទោះជាអាថ៌កំបាំងត្រូវបានរកឃើញ គ្រួសារជនរងគ្រោះ នៅតែបន្តជឿជាក់ លើអ្វីដែលពួកគេគិតតទៅទៀត ដូច​ជា «ឱ សាច់ញាតិខ្ញុំ វេទនាយ៉ាងណា?»ជាដើម។ បើទោះជាក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ អាចរកឃើញដំណោះស្រាយ សម្រាប់​​ពួកគាត់ក៏ដោយ តែបញ្ហាផ្លូវចិត្ត នឹងនៅដិតជាប់នៅក្នុងខួរក្បាលរបស់ពួកគាត់រហូត មិនរលប់បាត់ទេ៕

វេជ្ជបណ្ឌិតជនជាតិបារាំង ជំនាញខាងចិត្តសាស្ត្រ អ្នកស្រី ហេលែន រ៉ូម៉ាណូ។

------------------------------------
ដោយ ឈូករ័ត្ន (ទំនាក់ទំនង៖ [email protected]) - ប៉ារីស​ ថ្ងៃទី២៦ មីនា ២០១៤