ក្រោយពីបើកមាត់ អោយគ្រូពេទ្យធ្មេញពិនិត្យ ស្រាប់តែគ្រូពេទ្យឧទានឡើង៖
- ណ្នេះ ខ្ញុំអោយ១០០រៀល ហើយទៅទិញអំពៅស៊ាំងនៅមុខមន្ទីពេទ្យ ញ៉ាំសិន ហើយចាំមកវិញ។
មួយសន្ទុះក្រោយមក អ្នកជំងឺត្រឡប់មកវិញ ហើយបើកមាត់អោយ គ្រូពេទ្យធ្មេញជាលើកទីពីរ។ គ្រូពេទ្យងាកមកឃើញ ក៏ឧទានឡើងម្ដងទៀត៖
- ស្លាប់ខ្ញុំហើយ ខ្ញុំអោយ១០០រៀលទៅទិញអំពៅស៊ាំងញ៉ាំ ហើយប្អូនឯងទៅទិញអ្វីញ៉ាំវិញនឹង ?
- អំពៅ ញ៉ាំបានតែទឹក លេបកាកម៉េចនឹងបាន ហើយអង្កាលណានឹងឆ្អែត ? ខ្ញុំឃើញដំឡូងគេលក់នៅក្បែរនោះដែរ ក៏ទិញញ៉ាំទៅ វាបានឆ្អែតជាង ...
- ឱ ពុទ្ធោ ...!!!
ជាការកំសាន្ដមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលទស្សនាវដ្ដី មនោរម្យព័ងអាំងហ្វូ យកមកជូនលោកអ្នកក្នុងពេលនេះ។ ហើយក៏សូមផ្ដាំផងដែរថា រាល់ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មម្ដងៗ លោកអ្នកតែងតែចង់បិទវា មិនចង់មើ់លរហូតចប់ទេ តែលើកនេះ សូមមើលវារហូតចប់ ហើយកុំភ្លេចសើច ហា ហា ផង ។
ដោយខឹងនឹងអ្នកបំរើរបស់ខ្លួន ដែលនិយាយកំបុតកំបុយគ្មានក្បាលគ្មានកន្ទុយ សេដ្ឋីក៏ដាក់បញ្ជាថា ៖
- ពីថ្ងៃនេះតទៅ បើឯងនៅតែនិយាយគ្មានក្បាល គ្មានកន្ទុយទៀត អញនឹងវាយអាឯង!
អ្នកបំរើលឺហើយ ក៏ដើរឱនក្បាលចេញទៅ។ លុះមកដល់ថ្ងៃមួយ សេដ្ឋីអង្គុយលើសាឡុង ជក់ខ្សៀរ បង្ហុយផ្សែងថ្គោល ឡើងលើ។ អ្នកបំរើដើរមកជិត ឱនក្បាលហើយនិយាយ៖
- សូមមេត្តាទានប្រោស... សត្វមេអំបៅ បង្កើតដង្កូវនាង ហើយអ្នកស្រុកយកដង្កូវនាងទាំងនេះ មកចិញ្ចឹមដើម្បី ធ្វើសូត្រ មុននឹងវាក្លាយជាមេអំបៅវិញ។ ទំរាំដង្កូវនាងបានដល់ធំ នឹងអាលវាបញ្ចេញសសៃសូត្រ ត្រូវរងចាំយ៉ាង ហោចណាស់ ក៏បួនទៅប្រាំមួយខែ។ បន្ទាប់ពីនោះ អ្នកស្រុក ក៏យកសសៃសូត្រនោះ ទៅស្ងោរជ្រលក់ពណ៌ និងរវៃវាធ្វើជាសសៃអំបោះ គ្រាន់នឹងអាលគេយកទៅត្បាញជាក្រណាត់។ [...]